Ik heb afgelopen zaterdag met mijn ex gesproken. Het is nu bijna 3 maanden uit, we hebben elkaar weinig gezien in de tussentijd, behalve wat zakelijke en administratieve afhandelingen en op een bruiloft. Afgelopen zaterdag hadden we dus afgesproken om elkaar weer eens te spreken over wat er gebeurd is en waarom. Naar aanleiding daarvan heb ik hem een brief geschreven die ik niet ga versturen maar hieronder post:

Lieve lieve S,

Ik schrijf je deze brief omdat zaterdagavond weer een stukje afscheid was van wat we samen hadden. En je kent me, bij elk stukje afscheid hoort een kaartje of een brief. Ik vond het prettig je eindelijk weer eens echt te zien en te spreken, om gewoon bij te kletsen over hoe het met jou gaat, te vertellen hoe het met mij gaat, gewoon die alledaagse dingen. Ik vond het prettig weer eens met jou op strand te lopen, samen een hapje te eten en te rijden in onze favoriete auto waarmee we zoveel lol hebben beleefd en zelfs zaterdag weer blij van werden. Ik vond het prettig om 's avonds met je te praten in plaats van te kletsen, gewoon echt te luisteren naar elkaar en te praten met elkaar. Ik vond het prettig om je nog één keer in mijn bed te hebben. Er rest mij nog deze vraag: waarom konden we drie maanden geleden niet zo met elkaar praten en huilen. Waarom kon je toen niet je hart naar me openen en mij laten vechten voor onze relatie? Je hoeft er niet op te antwoorden. Ik vond het een verdrietige én prettige avond zaterdag, ben "blij" dat we elkaar uiteindelijk op deze manier hebben gezien en gesproken, weliswaar drie maanden later pas, maar ik denk dat het niettemin belangrijk voor ons allebei is geweest.

Ik vond het lastig om zondagochtend afscheid van je te nemen, maar weet je, het overtuigde me wel in hoe ik me op dit moment voel: sterk. Ik wil namelijk geen man meer die maar half voor me gaat, ik wil een man die helemaal voor me gaat. Die net zo veel voor mij door het vuur gaat als ik voor hem en op dit moment heb jij dat niet te bieden aan mij. Jij weet op dit moment namelijk helemaal niet wat je wilt met je leven begreep ik van je en dat maakt je onzeker en verdrietig.

Ja, ik heb er ook verdriet van dat onze relatie over is en de manier waarop je het uitgemaakt hebt verdient zeker geen schoonheidsprijs, maar daarover zijn we het eens. Ik heb de bodem aangeraakt deze maanden, maar ik ben veranderd en sterker uit deze strijd gekomen. Ik vind het heel jammer dat het zo gelopen is, maar ik laat me niet weer zo kwetsen, niet door jou, door niemand niet. Ik wil een man die voor 400% voor me gaat en niet een beetje half. Ik begrijp dat je nu best wel eens twijfelt of je de juiste beslissing hebt genomen. Pas als je zeker weet dat ik echt bij jou hoor, dan pas mag je bij me aankloppen en zal ik er over nadenken. Je twijfel hoef ik niet te weten, alles of niets, voor iets daar tussen in neem ik geen genoegen meer. Ik had graag met je willen vechten en samen je twijfel opgelost, maar jij hebt voortijdig de handdoek in de ring gegooid. Nu zul je het zelf moeten oplossen. Ik zal geen valse hoop koesteren, wees daar maar niet bang voor. Sterker nog, ik ga niet op jou wachten, ik ga niet wachten totdat jij weet of je wel met mij verder wil. Ik ga ondertussen met mijn eigen leven verder. Zo heb jij besloten drie maanden geleden en zo ga ik nu dus verder. En weet je, dat gaat goed: ik onderneem nieuwe activiteiten, ontmoet nieuwe mensen of haal oude contacten aan en dat voelt prettig. Jij bent mijn grote liefde, nog steeds ja, maar ook ik moet door met mijn eigen leven en ga niet voor eeuwig wachten totdat jij alles weer helder voor ogen ziet. Ik ben een sterke vrouw, sterker dan jij misschien denkt en ik heb nu mijn eigen leven weer in handen en laat een ander daar niet meer over beslissen, want dat heeft me teveel verdriet bezorgd.

Afsluitend wil ik je dit nog zeggen: we delen mooie herinneringen aan elkaar, dat staat als een paal boven water. Herinneringen die ik nooit zal vergeten, die in mijn hart zitten, voor altijd (footprints never fade). Ooit was jij mijn thuis S, maar of dat in de toekomst ook zo zal zijn, zal deze toekomst uitwijzen. En tot die tijd ga ik mijn eigen weg. Een weg met weinig contact met jou, want we zijn geen vrienden van elkaar. Een weg die ik alleen bewandel tot ik mijn thuis heb gevonden?¢‚Ǩ¬¶.

"Thuis

Alsof je een plek bereikt.
Om je heen kijkt
en weet dat je thuis bent.

Een weiland, vergeten
langs duinen en bosrand,
iemand buigt tussen jou
en een feest - op zoek
naar de wijn, een gezicht
wordt zijn eerste woorden,
wat geschreven werd voor jou
door een nooit gevoelde hand.

Alsof je dit al kende
voor je het zag. Er geweest was
voor je er zou komen.
Zo thuis."

?Ǭ© Kees Spiering.

*

Het ga je goed.

Veel liefs, L.