Ik wil graag onderstaand gedicht ("Footprints In Your Heart")
met jullie delen. Ik weet dat het vol staat met zware clichés, en ik weet ook niet of ik het met alles eens ben, maar toch vind ik 'm mooi:

"Many people will walk in and out of your life,
But only true friends will leave footprints in your heart.
To handle yourself, use your head;
To handle others, use your heart.

Anger is only one letter short of danger.

If someone betrays you once, it is his fault;
If he betrays you twice, it is your fault.

Great minds discuss ideas,
Average minds discuss events,
Small minds discuss people.

Ik heb gisteravond met wat Engelse collega's geborreld en ook het onderwerp ldvd kwam ter sprake. Niet eens mijn eigen ldvd, maar die van een collega. Hij maakte de volgende opmerking die ik graag even hier in de groep wil gooien:

"I think there's two types of love: in love and love someone.
In love = wanting some all the time in every way and can't bare to be without them. Love someone = you love them and love spending time with them and would never hurt them, but could live without them."

Ik vind het een interessante stellingname. Stof tot nadenken in ieder geval.......

Groetjes,

Goedemorgen allen,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb hier. Ik zit nu in het buitenland voor mijn werk voor twee maanden. Vlak voordat ik vertrok heb ik heb ik mijn ex een brief geschreven, zie mijn eerste blog item hiervoor. Wat is er in de tussentijd gebeurd?

Hij heeft zijn mening 180 graden gedraaid...hij wil me nu terug! In de afgelopen 3 maanden heeft hij bedacht dat ik blijkbaar toch in zijn leven hoor (om een lang verhaal van zijn kant kort te maken) en dat hij dus met mij verder wil. Wat moet ik hier nou mee?? Ik kan er gewoon boos om worden eigenlijk!!!@#$%^&@#$%^&!!! Zit ik 3 maanden lang mijn stinkende best te doen mijn leven op orde te krijgen op alle punten en nu dit weer. Ik heb een leuk huisje, ik zit in het buitenland voor mijn huidige werk terwijl ik half mei met een nieuwe baan kan beginnen, kortom, het begint eindelijk weer te lopen. Ik heb daar hard voor moeten werken, niet in de laatste plaats emotioneel, ik had me al neergelegd bij een toekomst zonder hem!

Ik heb afgelopen zaterdag met mijn ex gesproken. Het is nu bijna 3 maanden uit, we hebben elkaar weinig gezien in de tussentijd, behalve wat zakelijke en administratieve afhandelingen en op een bruiloft. Afgelopen zaterdag hadden we dus afgesproken om elkaar weer eens te spreken over wat er gebeurd is en waarom. Naar aanleiding daarvan heb ik hem een brief geschreven die ik niet ga versturen maar hieronder post:

Lieve lieve S,

Ik schrijf je deze brief omdat zaterdagavond weer een stukje afscheid was van wat we samen hadden. En je kent me, bij elk stukje afscheid hoort een kaartje of een brief. Ik vond het prettig je eindelijk weer eens echt te zien en te spreken, om gewoon bij te kletsen over hoe het met jou gaat, te vertellen hoe het met mij gaat, gewoon die alledaagse dingen. Ik vond het prettig weer eens met jou op strand te lopen, samen een hapje te eten en te rijden in onze favoriete auto waarmee we zoveel lol hebben beleefd en zelfs zaterdag weer blij van werden. Ik vond het prettig om 's avonds met je te praten in plaats van te kletsen, gewoon echt te luisteren naar elkaar en te praten met elkaar. Ik vond het prettig om je nog één keer in mijn bed te hebben. Er rest mij nog deze vraag: waarom konden we drie maanden geleden niet zo met elkaar praten en huilen. Waarom kon je toen niet je hart naar me openen en mij laten vechten voor onze relatie? Je hoeft er niet op te antwoorden. Ik vond het een verdrietige én prettige avond zaterdag, ben "blij" dat we elkaar uiteindelijk op deze manier hebben gezien en gesproken, weliswaar drie maanden later pas, maar ik denk dat het niettemin belangrijk voor ons allebei is geweest.