Is misschien geen goed idee, maar ik ga het toch doen.

de brief gaat als volgt.

Liefste Antje,
In deze brief zullen geen verrassende dingen staan, gewoon feiten die je waarschijnlijk al weet. Bijvoorbeeld het feit dat ik van je hou, klinkt jou waarschijnlijk bekend in de oren. Bij deze wil ik het gerust nog eens herhalen, ik hou van jou. Je zei tegen me, op 7 februari, dat je ook van mij houdt, maar niet op dezelfde manier. Klonk ongeveer als ‘we kunnen wel nog vrienden blijven’. Zo klonk het, maar we weten intussen allebei dat het niet kan.
Het feit dat ik deze brief schrijf, wil zeggen dat ik nog steeds aan je denk. En dat brengt ook een zekere pijn met zich mee. Ik weet dat de liefde tussen ons wellicht over is. Ik ben hier voor 80% zelf de schuldige van. Het was mijn idee om samen in Leuven iets te huren. Ik had soms periodes dat ik me onzeker voelde, en werkte dat uit op jou, onder andere met sms’jes. Ik was er niet altijd voor jou, op momenten dat je me nodig had, bijvoorbeeld bij het overlijden van Laika. Ik heb keuzes gemaakt waar je niet achter stond, en waar ik het zelfs niet met jou over heb gehad, om te polsen wat jou mening erover was. Ik heb je nooit kunnen troosten als je verdriet had. Ik stak te weinig energie in onze relatie om ze bloeiend te houden. Ik verraste je de laatste tijd niet meer met kleine dingen. Ik was altijd tegendraads, zei nee als jij ja zei. Ik vind romantische films helemaal niet slecht, ik vaar gewoon graag tegen de stroom in. Een fout waar ik uit geleerd heb, en ik nooit meer zal doen. Ik kan nog wel een tijdje door gaan met dingen opnoemen waarin ik tekort heb geschoten.
Het feit dat de liefde voor jou voorbij is, is geen reden voor de breuk, maar de oorzaak ervan. Er zijn onderliggende zaken die daarvoor gezorgd hebben. Een daarvan zijn je studies. Ik vind studies ook belangrijk, alleen kan ik de moed niet opbrengen om ze succesvol af te ronden. Iets wat ik ten zeerste bewonder in jou, want jij steekt er enorm veel tijd in. Onze relatie is daar echter onder gaan lijden. Ik ben een offer geworden voor jou studies. Of dat is tenminste het gevoel dat ik heb. Je kropte je negatieve gevoelens op, sprak er zelden met mij over. Mede dankzij het feit dat ik zo een slechte trooster ben. Je werd op de duur gefrustreerd en je gevoelens voor mij hebben daarvoor plaats moeten maken.
Alles voelde nog uitstekend voor mij tot de vakantie in Italië. Daar was ik inderdaad een zeer vervelend persoon, en ik kan me hiervoor niet genoeg verontschuldigen ten opzichte van jou en je familie. Daarna is het alleen maar bergaf gegaan tussen ons, langzaam maar zeker. Doordat we zoveel bij elkaar waren raakte er sleur op onze relatie, ook langs mijn kant. We kregen meer en meer een broer-zus relatie. Toen je blokperiode begon, begon ik me zorgen te maken. Ik heb in die tijd ook de keuze gemaakt te stoppen met studeren. Je stond daar niet achter, maar dat is een keuze die ik voor mezelf moest maken, wilde ik geen ongelukkige toekomst tegemoet gaan, hoewel ik je hierin had moeten betrekken. Ik had tijdens jou blokperiode besloten dat het 5 voor 12 was en er dringend iets moest gebeuren, wilde ik onze relatie redden. Je zat echter in je blokperiode en ik wilde je niet te veel afleiden van de examens. Ik ben ook veel weg geweest, en lang weg gebleven. Ik was soms pas terug om 4 uur. Ik ben er achteraf achter gekomen dat dit misschien niet fijn was voor jou. Ook hier heb ik uit geleerd.
Om te bewijzen dat ik er nog voor wilde vechten stuurde ik je berichtjes, of belde ik. Maar je antwoordde ze nooit en je nam niet op. Vandaar dat ik zo gefrustreerd was en minder lieve sms’jes heb gestuurd. Ik heb daar enorm veel spijt van.
Je wil niet meer verder met me. Ik kan vervolgens alleen maar hopen dat je gelukkig zal worden. Ik zit met verdriet, iets wat mij logisch lijkt. Een gebroken hart doet pijn, Antje. Enorm veel pijn.
Je besluit er een einde aan te maken heeft me doen nadenken over mijn toekomst. Ik ben nu volop bezig met werk zoeken. Heb al een dag mogen proef draaien op een bedrijf. Het ziet er allemaal zeer gunstig uit voor me. Hoogstwaarschijnlijk heb ik deze job en de uren zijn ook ideaal, waardoor ik geen offers zal moeten brengen binnen mijn hobby’s. Financieel is het ook alleen maar voordelig voor mij. Voltijds en beter betaald dan bij mijn vader. Het is ook goed te doen wat de afstand betreft en als ik niet over een auto zou kunnen beschikken kan ik er vlot met de bus geraken. Nadeel kan zijn dat het fysiek belastend is, maar dat weegt niet op tegen de voordelen. Ik ben terug gaan sporten, om mijn conditie te verbeteren, om mijn gedachten wat te verzetten. Ook het uitgaan hou ik nu binnen de perken. Ik wil mijn leven terug op de rails en ik vind dat ik al aardig op weg ben dat te verwezenlijken.
Ten slotte wil ik alleen nog zeggen dat ik het ten zeerste betreur dat de dingen zo hebben moeten eindigen tussen ons. Ik hoop alleen dat je even de tijd neemt deze brief te lezen en ooit eens terug te schrijven, mocht je daar de behoefte toe voelen. Weet dat mijn deur altijd openstaat voor jou.
Groetjes
Egon
P.S.: Ik hou nog steeds van jou

Lange brief, maar als je dit leest, heb je de brief ook gelezen. Komt allemaal recht uit het hard.