Zat eens na te denken over hoe tegenwoordig relaties en "liefde" door de halve wereld worden gezien...In deze huidige wereld, met z'n snelle social media, keiharde instelling, schouders op en doorgaan, geen hand maar een land vol...Gevoel heeft hierin kenbaar geen plaats meer.
Natuurlijk met uitzondering van dit soort verborgen enclaves en de enkele gelukkige gezins huiskamer (maar dan wel de gordijnen dicht!)

Je mag ze niet tonen emoties, nou beetje dan, maar niet te lang. 3 dagen later wordt toch verwacht dat je weer met een glimlach al grappend staat te werken. Op een feestje 3 weken na breuk word al naar je nieuwe relaties gegist en als je 2 maanden verder bent wordt je al verstokte vrijgezel genoemd en gaan vrienden je al inschrijven op datingsites...

Belde net even m'n oma. Zo heerlijk en relativerend. Oma die 60 jaar geleden is getrouwd met opa. Nog steeds samen en zielsgelukkig. Iemand die ook echt de tijd voor je neemt. Die je verdriet kan begrijpen, en het ook accepteert als je maanden later nog pijn zou hebben.
Alleen oma snapt het snelle breken niet zo..."Vroeger toen vocht je voor je relatie" zei ze: "Dan had je ruzie, want dat hoort er ook bij" "En dan, om het goed te maken, dan maakte je op een doordeweekse dag zomaar een boterham met rookvlees!" Dat is pas vechten! Wilde hem jullie niet onthouden...