Gisteren werd ik gebeld door mijn ex en mijn spullen worden vanuit het buitenland deze maand nog opgestuurd. Dan is dat ook afgehandeld. Hopenlijk kan ik dan verder. Ik sta op dit moment vast en het enige wat moet gebeuren is BOOS, WOEDEND, KWAAD, op hem worden (of op mezelf, op op het leven, ???). IETS houd me constant tegen. Maar wat? Want eigenlijk is er zoveel om boos over te zijn.

Maar ik zit in een gek dilemma met mezelf. Ik wil positief blijven. Positief naar alles, haha, hoe kom je er bij, he? Terwijl je doodogelukkig bent omdat je iemand mist MOET je van jezelf positief blijven. Hoe laat ik de boosheid toe? Hoe kan ik verder?

Ik zou boos moeten zijn omdat:
- hij niet voor me wilde vechten, hij gaf het meteen pats-boem op.
- hij me mee vroeg naar daar en terwijl ik alles op zei en vroeg of hij het zeker wist nog steeds beweerde dat het goed zat en ik me geen zorgen hoefde te maken
- op zijn onvolwassen gedrag
- op zijn verliefd worden op een ander (en dat lees ik bij meer mensen op deze site, die exen geven het verdorie in 1 klap op en later blijkt bij allemaal dat ze al een ander hebben of op het oog hadden)
- op zijn problemen ontwijken
- op zijn niet communiceren naar mij toe (hoe kon ik weten wat er in hem om ging dan?)
- Op zijn confrontaties ontwijk gedrag
- op het feit dat hij mijn leventje helemaal overhoop heeft gehaald, hij al weer kan zeggen dat het goed gaat en ik verdorie nog een verdomd (sorry) lange weg te gaan heb.
- Op zijn uitspraken in zijn slaap (auw) de laatste 2 a 3 weken dat we samen waren
- op alles eigenlijk...

zucht... het lukt nog niet...