Ik wil jullie allen nog bedanken voor de fijne reacties op mijn vorige blog(. Ik ben even niet op de site geweest en heb dus misschien niet iedereen netjes terug beantwoord. Bij deze daarom een thanks voor jullie allemaal.

Ik dacht mijn mijlpaal bereikt te hebben... NOT! Ik dacht ook mijn laatste blog hier geschreven te hebben... NOT!

Ik hoorde gisteren dat mijn ex 2 weken geleden een kind heeft gekregen. Voelt toch nog echt heel erg k.... en kl..... (sorry voor het vloeken) Nu ik dit typ, moet ik weer heel hard huilen. Dit is toch allemaal niet eeeerlijk? Zeg, wie wou er nu een kind en wie niet? En hoe gebeurt het? precies anders om!

En toen was het deze week zover... alles is nu echt een jaar voorbij. Ik ben nu een jaar terug in Nederland. Afgelopen dinsdag vierde ik mijn 1 jarige jubileum... het was een sippe dag en ik moet zeggen dat ik opgelucht ben dat nu alles in ieder geval alle seizoenen een keertje heeft gehad... alle ellende en alle leuke dingen met A. kwamen afgelopen jaar voorbij. En nu ben ik toe aan een nieuwe zonnige toekomst!

Ja, dat klinkt best mooi, dat zou ik ook graag willen en ik doe er ook alles aan om dat te bewerkstelligen... maaaarrrrrr... ja je voelde um al aankomen... de grote 'MAAR'...

Vandaag... of morgen... of overmorgen... ik weet het niet meer precies (verdrongen) is het een jaar echt uit. Een jaar geleden ging hij de deur uit van ons huis... de twee weken ervoor was het ter sprake gekomen dat hij 'ons' niet meer zag zitten. In 2 weken heeft hij zijn beslissing gemaakt... ik kreeg niet eens een kans... ik heb me het leplazarus gevochten... hoe harder ik wilde vechten hoe passiever en verder weg hij kwam te staan... maarja, ik wist toen ook niet dat zijn bedje bij een ander al bijna gespreid stond. Raar dat zij binnenkort hun 1 jarige jubileum kunnen vieren. Bizar.

Alles gaat best goed, voel me nog steeds wel een beetje 'Grote Zeemeerplus' Ik merk dat ik nog regelmatig op de site lees, maar het me meer moeite kost wat te schrijven of te reageren. Misschien hou ik het voorlopig maar even op meelezen en is dit voorlopig misschien wel mijn laatste blog...

ik kan niet zeggen dat ik 100% over mijn ldvd heen ben, maar heb mijn leven wel weer op de rit en heb weer plezier en denk gelukkig niet meer elke dag aan mijn ex.

Daar zit ik dan sinterklaasavond. Dit jaar niets in mijn schoen gehad. Niet eens een zakje snoepgeld of iets liefs... en ik ben heus wel lief geweest dit jaar. Gelukkig gaat het wel oke met mij en kan ik ermee leven dat er dit jaar even geen 'sinterklaas' in mijn leven is.

Al een tijdje niets geschreven. Weet niet, het was zo'n fase... het ene moment ging het wel goed, het andere wat minder, maar op de een of andere manier wel acceptabel. Kijk, dan heeft de tijd na iets van 10 maanden toch al een klein beetje wond geheeld zullen we maar zeggen.

Lieve ldvd'ers,

Ik kwam op het idee door het blog van pmijn (theorie). Daar schreef ik iets wat me op de volgende gedachte bracht. Ik weet dat ik in het begin van mijn ldvd zocht naar goed aflopende verhalen of hoopgevende verhalen. Merk dat ik het nog steeds fijn vind ze te lezen. Ik dacht laat ik ze hier verzamelen. Alle mooie en hoopgevende verhalen. Wie wil ze kwijt? Misschien heeft het voor de een geen zin om ze te lezen en zowiezo moet je hoe dan ook je eigen weg gaan natuurlijk. Deze vraag is voor iedereen die denkt er iets aan te hebben en een goed verhaal kent uit eigen ervaring of uit de directe omgeving.