Ik geraak niet van mijn boosheid af.

Dat was me ooit gelukt en was zelfs zo ver om haar alles te vergeven, maar dat heeft ze weer verpest door de leugens gaande te houden en me voor m'n neus te pijnigen met rebound guy.

Ik ben bedrogen, misbruikt, emotioneel mishandeld, belogen en belogen, vervangen. Mijn emmer geduld, begrip en vergevingsgezindheid is te veel getart geweest.

Ik denk dat de boosheid blijven zal nu... Het voelt vreselijk aan voor me, want ben normaal gezien niet een boos persoon. Dat zijn gevoelens die me niet goed doen voelen.

Dit liefdesverhaal is walgelijk afgesloten. Daar heeft ze zelf alles aan gedaan. Kansen om het mooi af te sluiten heeft ze genoeg gehad van me.

Spijtig, maar het is zo - en ik ga er geen energie meer in steken om deze vuile nasmaak weg te werken.

So be it. De dingen lopen zoals ze lopen... daar vind ik nu mijn berusting in.

Heb trouwens een nieuwe crush op een meisje - ze heeft spijtig genoeg wel een vriend - maar het goede nieuws is dat ik terug gevoelens kan krijgen voor iemand anders als m'n ex.

Het leven gaat voort, en het verleden blijft steken. De liefde en de pijn die ik verbind aan m'n ex zal ik nooit of te nimmer vergeten.

Ik weet dat ik terug iemand zal tegenkomen, gevoelens voor dit meisje zal hebben, waar de situatie zich ook leent tot een relatie... maar weet niet of ik nog ooit onvoorwaardelijk lief kan hebben. De wil daartoe heeft ze me ontnomen; de puurheid van het beeld dat ik had over de liefde is vergaan.

Het is dit verlies van het mooie beeld dat ik had over de liefde dat het pijnlijkste van al is. Het voelt aan alsof dit mijn ene kans was op pure onvoorwaardelijke liefde, en nu voorgoed verdwenen is. En daar ben ik zo ontzettend boos om.

Geraak ik nog ooit van m'n boosheid af? Zal ook wel met de tijd wegebben zeker. Let's hope so.