Bong

12 uur
Valentijnsdag
Bij elke klokslag pompt mijn hart een ijskoude maar vlijmscherpe stoot spijkers door mijn torso.
Ik heb me van de week laten vertellen dat valentijn door de bedrijfswereld is uitgevonden.
En dat is het minst ongemakkelijk om te denken.
So let's.

En alweer een vrijdagavond,
het soort vrijdag dat je je vertwijfeld af zit te vragen wat je in godsnaam doen moet gaan
Thuiszitten op een vrijdag of zaterdagavond voelt zo nutteloos, zon weekendverspilling
Maar dr is niemand die zn telefoon opneemt
Niemand zonder een verbodeninterijden-bordje op zn msn

Liefdeloze weekenden zijn een eindeloze donkere tunnel van wachten op het donken van de nachten die de brug slaan naar het stressvolle, enigzins afleidende leven doordeweeks.
Niet dat doordeweekse dagen beter voelen, of minder alleen, maar het is dan minder vanzelfsprekend dat ik de hele dag bij je ben dan in het weekend, en daarom ook minder confronterend.
Afgezien van de stille avonden,

ik betrap mezelf er vaak op, meestal om een uur of half drie snachts,
dat ik naar mijn msn venster met online, doch slapende mensen zit te staren
turend naar een eerder onopgemerkt poppetje,
dat misschien wel zij, misschien degeen die het licht brengt in mijn leven is.

Maar natuurlijk wacht ik voor niks
jij komt niet meer online,
en dr zijn geen anderen die mijn verhaal willen aanhoren en de moeite willen doen zich de situatie willen voor te stellen.

Nee, ik ben niet kwaad omdat er geen aandacht is voor mijn verdriet,
Ik ben kwaad omdat niemand van mijn naasten het belangrijk genoeg schijnt te achten mij (al ware het alleen maar) een woordenloos schouderkloptje te geven.
Mijn ouders willen er niks van horen, die hebben 'ons' al in november als dood bestempeld.
De 2 mensen die wilden luisteren reageerden met een troonrede over de ongenaakbaarheid van hun eigen (nieuw verworven) liefdesleven...
De enige andere persoon op deze aarde die weet hoe het zit, maar doet of het allemaal niet bestaat, is zij.
En zoals ik op haar valentijnskaartje (okee, ik vind het een gruwelijk gebruik dat valentijn, zeker omdat ik toch geen kaart van haar in mijn brievenbus ga vinden, maar ik zal mezelf geen van alle keren ooit vergeven dat ik het heb nagelaten haar te laten weten wat ik voor dr voel, wat ze voor me betekent, ookal weet ik dat ze mijn kaart stante pede verscheurt en doet alsof ze hem nooit gezien heeft. net zoals ze met mij doet)

Volgende week ga ik proberen kwaad op dr te worden voor het spelletje dat ze met me gespeeld heeft.
Of misschien is volgende maand beter.
Damn , ik mis dr.

Ldvd is mijn enige 'dryland', de enige plek waarvan ik weet dat er anderen zijn met dezelfde kleur van- en zoutgehalte aan tranen.
Waar anderen ook thuis kniezen tijdens oninvulbare weekenden.

Iemand zin mee te gaan zich laveloos zuipen/roken?
(expres mijn messagebox leeggemaakt wegens de verwachte stroom reacties op deze vraag )