Na een half jaar niet geschreven te hebben en alles proberen op een rijtje te zetten, kom ik toch weer op dit forum terecht, wellicht door de fijne kerstdagen....
Er is voor mijn ontzettend veel verandert. Korte samenvatting van hoe en wat:

En alweer een dip, ook al is t een half jaar uit. Ik vraag me af, hoe is dit mogelijk!! I hate it!!!
Gister lekker met vriendinnen uitgeweest, wijntje etc. echt super gezellig. Op een gegeven moment maakt een bekende een opmerking (niet lullig bedoeld maar kwam zo over) die mijn ex ook wel eens over mij maakte over mijn uiterlijk, en jawel, de tranen liepen in het café over mijn wangen. Ik ben naar de wc gerent en een vriendin kwam me achterna. Ik wilde eerst niet vertellen dat alles van mijn ex weer naar boven kwam, tis een half jaar geleden en hebben maar paar mnd gehad! Ik vind het dat ik me te druk maak en aanstel en werkelijk waar alles analyseer, maar ik krijg het niet uit mijn systeem altijd. Ik voel me denk ik gewoon onzeker en als iemand iets zegt dan voel ik me gelijk pers. aangevallen.

Beste ldvd-ers,

Wat ik nu ga schrijven helpt me hopelijk om dingen van me af te zetten. Ik hoop dat jullie dit willen lezen en mij advies/meningen kunnen geven voor zover mogelijk.

Ik ontmoette mij ex vorig jaar zomer, ik vond het in het begin niks, wat een player met een ego dacht ik. Op een gegeven moment heb ik toch met hem afgesproken en klikte het. Ik was zelfverzekerd en was meestal vrolijk en was niet onzeker, ik was tevreden met mezelf.
De eerste keer dat we afspraken hebben we gelijk seks gehad, dit wilde ik zelf. Een week later zaten we nog steeds te smsen maar ik wilde zeker weten of we wat hadden en belde hem. Hij zei; dit gaat wel snel maar ok. Hij had het namelijk net uit met zijn ex. 2 weken hierna brak hij zijn been en begon de ellende. Hij zei: nu ga je me leren en kennen en wordt ik een klootzak en laat je me in de steek. Ik zei dat ik dat niet zou doen. Ook had hij nog steeds contact met zijn ex, omdat zij een zus heeft met wie hij al heel lang bevriend is nam hij dat als excuus én omdat zij zoveel meegemaakt had en niemand anders had moest hij wel zei hij. Ik vond dit op zich geen probleem, het was tenslotte uit en ik wilde niet jarloers overkomen. Na 1.5 maand ging hij met zijn vrienden een dagje weg, ik mocht niet mee omdat hij alleen met vrienden wilde en wij elkaar elke dag zagen. Ik vond dit wel goed, ik had namelijk ook mijn vriendinnen ernaast. Paar dagen later hoorde ik dat zijn ex mee was en dat ze elkaar constant zaten te versieren. Ik was boos en hij zei dat ze gewoon een broer-zus relatie hadden.

Ik heb het nu al aantal maanden uit en ik ben er nog steeds wel blij van. Nog steeds probeert mijn ex contact te zoeken, omdat hij vrienden wil zijn (dat kan niet eens want hij probeert dan meer, ondanks dat ie bij zn ex terug is), maar er is teveel gebeurt waardoor ik hier geen zin in heb. Toch vind ik het moeilijk om hem los te laten... Ik denk er nog dagelijks aan en ik snap gewoon niet waarom hij niet voor mij ging, ik gaf alles.... Ik heb het weliswaar zelf hierom uitgemaakt ( en hij zat met exen te flirten, mailen dat ie het met mij uitging maken terwijl hij anders tegen mij praatte), en 3 dgn later had ie met zn ex... Heb ik dan wat fout gedaan vraag ik me soms af, meer tegengas moeten geven, wat hij graag constant wilde. Het doet soms pijn en vraag me af waarom hij zo is, vorige wk kwam hij ineens bij me langs en zat ie me te versieren en probeerde aan me te komen en zei dat ie weer verliefd werd als ie me zag. Vervolgens hoor ik niks van hem, alleen als ie dronken is of zn vriendin er niet bij is. Wat denk hij wel niet!! Ik negeer hem nu, ik reageer nergens meer op en heb alles geblokkeerd. Dit voelt wel goed, maar toch heb ik moeite om hem helemaal los te laten omdat hij me zoveel pijn heeft gedaan, terwijl hij gewoon lekker verder leeft. Heb hysterisch gereageert vaak op hem, omdat ik het niet snapte, nu is dat over, ik ben er klaar mee. Ik hoop dat ik snel hem helemaal uit mijn systeem kan gooien. Elke dag gaat het beter gelukkig, terwijl ik d8 dat de pijn nooit over zal gaan.

Ik heb gister mijn ex weer gezien na 3 maanden. Best raar, wist dat hij er was dus was zenuwachtig, maar toen ik hem zag dacht ik van ow.. oke. Ik voelde niks bijzonders, ik vond hem er leuk uitzien maar hij was nog steeds niks verandert. We hebben alles uitgepraat. Hij is nu weer bij zn ex (zeggen zn vrienden, hij zegt dat ze niks officeels hebben; dus alleen seks ofzo), daar zat hij al mee te smsen toen wij hadden. Ik vroeg of hij was vreemdgegaan maar hij zweerde van niet ( zn vrienden denken van wel maar hebben niks gezien) dus ik geef hem het voordeel van de twijfel. Ik heb mijn hart gelucht en alles gezegd wat ik nog kwijt wilde.

Even een update:
Het is nu 3 maanden uit en ik moet zeggen dat ik me nu echt stukken beter voel gelukkig! Dus er is wel hoop voor de mensen die denken dat het lege gevoel nooit overgaat
Ik spreek mijn ex nog eens per week en dat doet me nog steeds natuurlijk wat.
Ik heb alles eruit gegooid wat me dwars zat en hij heeft ook zn excuses aangeboden, wat hij overigens niet snel doet.
Hij zegt ook dingen als
ik mis je, je was lief, ik hou van je, ik vind dat je wel bij me past, je bent mooi etc.. Ik had het 3 mnd geleden uitgemaakt omdat ik in mijn eentje ervoor vocht, en hij met zijn ex zat (hij heeft niks met haar gedaan in de tijd dat we samen waren maar hij is wel tever gegaan, lees verhaal: so many questions).

Hej,

Heb gemerkt dat van me af schrijven helpt dus vandaar dat ik hier terecht ben gekomen om mijn
verhaal te vertellen over mijn relatie met mijn ex.

Ik heb 5 maanden met hem gelopen, alles ging zo snel, we leerden elkaar kennen en naar een
aantal keren door hem uitgevraagt te zijn gingen we wat doen. Vanaf dat moment was ik verliefd.
Hij was zo anders dan de jongens die ik kende. In de 5 maanden dat we samen waren waren we
meestal 5 dagen per week bij elkaar, soms 3/4. Ik was altijd bij hem, hij werkte vanuit huis
en ik vond het prima. Hij vond het bij mij thuis niet zo leuk want dan ging hij zich