Ook al voelt men huis nu leeg zonder hem (men ex). ook al heb ik vandaag aan hem gedacht. ik heb eindelijk de moed gekregen om contact op te nemen met een jongen die ik al van kleinsaf ken en hier wat verder woont. let wel wij gingen vroeger als kinderen samen op vakantie, en ik weet goed genoeg waar hij woont, en hij stond op mijn facebook, maar nooit tot vanavond heb ik het lef gehad om hem te contacteren.

Ik had het zo moeilijk, zo veel vragen nog en geen antwoorden.
Ik heb hem dus maar gebeld prive op zijn ander nr.
hij: hallo
ik: hey met xxxxxx kunnen we is praten
hij: voorwa?;
ik: ik weet dat ik dinsdag ni veel gezegd heb, maar ik wou je moeder weer niet op mijn dak;
hij: ik heb ook niet veel gezegd;
hij: hoe kom jij eigenlijk aan dit nummer
Ik: ja als jij dit nummer aan iedereen zit te geven;

Het is allemaal goed maar raar verlopen en ik zei geen woord, wonderbaarlijk.

Zoals jullie in mijn vorige blog mss hebben gelezen heb ik vandaag weer gevraagd om mijn spullen terug te krijgen.
Eerst was het weeral uitstellen en dat hij mij wel zou laten weten wanneer. heb er korte metten meegemaakt en waarom niet morgen en dat er een deel van mijn spullen eigendom is van de overheid, mijn werkgever.

Hallo, ik heb deze middag een sms aan mijn ex gestuurd. heel zakelijke sms waarin ik vroeg hoe we het konden regelen voor mijn spullen omdat ik immers iets ervan aan mijn werkgever moet terug geven en die er vandaag achter gevraagd hebben. Ik ben benieuwd of hij mij gaat antwoorden. In elk geval de gsm is nog in dienst en het is nog steeds zijn antwoord apperaat als we het laten bellen.

Auto was niet te zien, hij zit niet op msn. maw hij zit ergens anders.
Dat hij maar rap mijn spullen terug geeft. Zoveel heb ik dus voor hem betekend.
Vrienden heeft hij niet, dus daar is hij niet mee op stap.

Twijfel om langs zijn huis te rijden. wat moet ik hier anders alleen op een stomme vrijdagavond zitten doen.