Hallo Waarompje...

Mijn man heeft mij op 5 Mei verlaten na een relatie van 10 jaar.... onverwachts.... mijn wereld stond stil.... de dag 5 Mei zal nooit meer de zelfde zijn!
Vanaf die dag heeft hij geen enkele vorm van contact meer met me gehad, hij was van de aardbodem verdwenen.. na een aantal weken kreeg ik een e-mail waar me de koude rillingen van over mijn rug liepen... we hebben alles afgehandeld per e-mail. Heel zakelijk... vreselijk was het!
Ook ik wilde hem zien, weten wat hij deed, ik werd bijna gek.. Heb een vreselijke tijd door gemaakt, omdat het leek alsof hij dood was.
Nu na bijna 4 maand, ben ik blij, heel erg blij dat het zo gegaan is. Ik heb mijn leven weer aardig op rit, kan weer genieten, doe weer leuke dingen... en natuurlijk mis ik hem nog wel, en denk ik aan hem, maar het gaat goed met me. Heb weer energie en zin in het leven....
Mijn ervaring is dus, dat als je opeens van elkaar wordt afgesneden, het proces van verdriet sneller gaat. Hier op de site lees ik ook verhalen van mensen die er volgens mij in blijven hangen, omdat ze zich zelf keer op keer pijn doen.

Sterkte xx Lima

tis een van mijn laatste mogelijkheden om hem te kunnen spreken. Op msn weet ik niet altijd dath ij het is. idem met zijn gsm. Maar ook daarnet was zijn auto er niet. dus ja hij zit wellicht mijn verjaardagscadeau al te vieren met een ander. Hij was van plan voor men verjaardag op weekend te gaan dus ja.