Hey lieve mensen, heb de knoop doorgehakt! Vrijdag zei hij dat hij nog altijd twijfels had, zaterdag hem totaal niet gehoord en gisteren ben ik naar hem geweest om te vragen hoe het nu zit tussen ons. Hij begon te stotteren, hij wist niet goed wat zeggen. Hij zei op dit moment voor mij gaat het niet meer maar het kan zijn dat ik daar volgende week spijt van krijg. Ben hard geweest, heb hem dan maar gezegd dat hij dan niet meer hoeft terug te komen. Of tewel werk je aan een relatie oftewel niet. Hij zegt daarop dat hij al genoeg moet werken. Tja een relatie gaat niet vanzelf hé. Heb hem zijn sleutel teruggeven wat hem wel iets deed. Na een uurtje bij hem te zitten ben ik doorgegaan met de woorden ik heb hier toch niks meer te zoeken. waarop hij antwoordde alé seg. Ik zeg ja hou je goed en tot nog eens, hij zei héél enthousiast ja ja ja. Wat ik nu dus niet goed begrijp, hoe kun je iemand waar je u twijfels nog over hebt leuke dingen mee gaan doen, en dan van den ene dag op den andere dag zeggen het gaat niet meer? Ik kan me redelijk goed inhouden om niks te sturen naar hem. Het laatste smsje dat ik heb gestuurd was gewoon om te zeggen dat we toch fijne moment hadden en hij voor altijd in mijn hart zal zitten. Waarop hij hetzelfde terugstuurde en ik voor altijd een stukje van hem zal blijven. Nu ben ik alleen en denk ik er vaak aan terug het doet zo'n pijn zeker als je het niet echt verwacht. Het leven kan soms zo kl*** zijn maar we moeten er door hé.

Ik voel mij ontzettend rot!! Vrijdag bekende hij weeral dat hij twijfels had, dat het niet aan mij ligt maar aan hem en héél diene zever van blabla....De woorden zijn nog steeds niet gevallen dat het gedaan tussen ons. Toch heb ik hem gisteren van een hele dag niet gehoord!! Ik heb zelf ook niks laten weten ik vertikte het! Waarom moet ik energie in iets steken als hij het ook niet doet. Heb zijn sleutel nog van zijn appartement. Vandaag heb ik hem ook nog niet gehoord het begint enorm te kriebelen om hem te bellen of om gewoon naar hem langs te gaan. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, geduld hebben tot hij belt of er gewoon een punt achter zetten achter onze toch wel héél fijne relatie. Er was niks mis in onze relatie het werd gewoon serieuzer en hij kreeg bindingsangst denk ik. Hij zei mij dat hij meer avontuur wilt in zijn leven meer fun, kan ik daar dan ni bij zijn?

hey mensen,soms begin ik echt te twijfelen of mijn vriend niemand anders heeft. Oké er zijn geen middelen toe dat hij mij zou bedriegen het is niet dat zijn gsm constant rinkelt of hij steeds smsjes krijgt. Het is gewoon op gebied van seks. Ik ben niet geobsedeerd en kan best wel zonder. Maar het is zo hard vermindert en normaal denk je toch een man heeft toch wel steeds zin? Hij dus niet...al ik kom wat dichter bij zijn lichaam dan voelt hij zich precies onwennig en zegt hij wat doet je nu? Of sexy lingerie aandoen dat deert hem ook niet! Moet ik mij nu zorgen maken, ok zijn ex klaagde ook wel over dat vlak. Maar als je elkaar graag ziet en er is niks dan heb je toch nog gewoon seks? Bij ons is het maximum 2keer of 3keer op de maand. Tja wat moet ik daar nu aandoen? Komt hij zelf terug....

Ik begin te denken dat ik mijn relatie moet opgeven dat het toch niet meer gaat goedkomen tussen ons. Mijn vriend ziet er niks verkeerd in, maar alles gaat natuurlijk naar zijn zin. Ik ga elke avond naar hem, wat moet hij dan nog voor moeite doen? Hij voelt zich een beetje bevangen in onze relatie zegt hij omdat ik alles volgens mijn zin wil doen. Hij heeft het gevoel als ik uitga dat ik dan altijd vies gezind ben. Ik heb speciaal op mijn werk kunnen regelen dat we dezelfde dag thuis zijn.(vandaag dus) Zegt hij mij dat hij mij niet wilt zien, wel deze avond. Dat is toch geen erg dat we elkaar is een dag niet zien. Tuurlijk vind ik dat niet erg maar wel als je moeite doet om het zover tot iets te krijgen en dat de andere persoon dan afhaakt. Zoals ook hij komt nooit bij mij thuis. Hij heeft al verplichtingen genoeg in zijn leven en dan nog met mijn ouders moeten gaan praten is nog een verplichting erbij en dat wilt hij niet. Ik zeg tegen hem ook een relatie is geven en nemen en niet alleen nemen. HIj zegt dat hij zijn eigen ding wilt blijven doen maar dan zal hij nog veel botsen in relaties. Moet ik het nu opgeven of verder vechten voor onze relatie en dat hij misschien tot inkeer komt dat hij ook moet werken in een relatie en dat niet alles van ene kant komt. Ik zie die jongen doodgraag, in het begin zei hij zo'n mooie dingen tegen mij maar daar blijf het ook bij. Soms denk ik dat je als vrouw veel water bij uwe wijn moet doen om een relatie te laten lukken. Ik ben 21jaar maar ik besef verdomd goed dat je moet werken aan een relatie om het te laten slagen maar hoe breng ik dat aan zijn verstand?

Heb gisteren nog is met hem gepraat over het feit dat hij onze relatie niet meer op lange termijn beziet. Hij zegt dat ik mij geen zorgen moet maken, dat alles wel goed komt en dat we het nu toch goed hebben op dit moment. Ik vroeg dan aan hem dus als het slechter gaat dan ga je van mij weg. Nee dat bedoelt hij ook niet. HIj is zo lief nu tegen mij hij voelt dat ik twijfels krijg. Ben ik dan verkeerd om te twijfelen? Moet ik dan gewoon doorgaan met onze relatie? De ene keer wilt hij wel samenwonen de andere keer weet hij het niet. Maar hoelang moet ik dan nog wel wachten. Oké in een relatie leef je van dag tot dag maar je kijkt toch ook verder nee? HIj ziet me doodgraag zegt hij en hij heeft het goed bij mij das toch het belangrijkste vind hij? HIj zegt dat hij mij niet meer zo hevig graag ziet als in het begin. Maar dat is normaal zeker nee? of moet het juist omgekeerd? Ik kan hem gewoon niet meer volgen. In het begin als we samen waren was ik wel degene van we zien wel wat de volgende dag brengt omdat ik mijn eigen wou beschermen om gekwetst te worden. Maar nu was ik zo zeker van hem dat je aan een toekomst denkt maar hij blijkbaar niet. Moet ik gewoon verder gaan met onze relatie en zien wat de volgende dag brengt? Soms denk ik aan alleen wonen (appartement van m'n ouders) en dan denk ik hij zal wel bij mij intrekken maar hij wilt niet in een appartement van mijn ouders wonen dus wilt hij zelf iets huren mss met mij maar mss ook niet. Ik hoop alleen maar dat hij niet met mij wilt samenwonen omwille van de financiële kant. Ik heb nu zoveel vragen dat ik het niet meer goed weet

Het rare is wij hebben een goede relatie maar toch twijfel ik of we samen gaan blijven en dat doet zo'n pijn!!! Vanmorgen stelde ik hem de vraag of hij een toekomst ziet met ons en of hij oud wilt worden met mij. Zijn antwoord was; ik bekijk onze relatie niet meer op lange termijn.ik heb het meestal goed met en bij u. maar ik beleef het dag na dag met u zolang ik kan en mag!
Wat heb ik daar nu aan, hij geeft mij niks van zekerheid. Oké in een relatie heb je niet veel zekerheid. maar het lijkt of hij er niet meer voor wilt gaan en wacht tot er iets beters langskomt (zo heb ik hem trouwens leren kenne).

Hey iedereen, alvast bedankt voor sommige hun reactie gisteren op mijn blog. Gisteren ben ik dan nog maar eens naar hem geweest en hebben we nog wat liggen praten voornamelijk over de (onze) toekomst. Het viel mij op dat ik altijd in de 'ons' term sprak en hij meer en meer met de 'ik' term. Heb hem daar dan ook over aangesproken en hij geeft zelf toe dat hij ego?ɬØstisch is. Maar hij woont nu al 5jaar alleen en heeft een weg voor zich uitgestippeld en als ik mee wil lopen als het mij bevalt zal hij er ni moeilijk over doen want hij ziet mij graag! Ik vind dat maar een rare denkwijze, als je op het punt staat om te gaan samenwonen dan doe je toch ook alles samen en daarmee wil ik zeggen, een appartementje zoeken, meubelen kopen.