Hoi allemaal,

Eigenlijk zou ik heel erg blij moeten zijn. Sinds begin dit jaar ben ik op zoek naar een andere baan, een nieuwe uitdaging. Niet eenvoudig als je de 50 bent gepasseerd, dat weet iedereen. Vorige week was het me bijna te veel. Het wilde maar niet lukken. En toen...

Er zijn van die dagen dat je je niet kunt zetten. Vandaag is er zo een. Ik voel me vreselijk eenzaam. Ik voel me ontzettend waardeloos. Ik kan nergens van genieten. Ik heb nergens zin in. Ik wil huilen en zelfs dat kan ik niet. Dus schrijf ik maar van me af.

Gisteravond was mijn dochter er. Ze ziet er stralend uit. Ze is vreselijk gelukkig. Ze is in verwachting en ze vindt dat schitterend. Ik ben ook wel blij, maar ik geniet er niet van. Ik heb veel te veel negatieve gevoelens.

Eigenlijk hoor ik niet meer zo thuis op deze site. En eigenlijk toch wel. Klinkt een beetje dubbel, dat realiseer ik.

Ruim een half jaar geleden heeft mijn ex mij aan de kant gezet. Ik was daar erg verdrietig over. Eigenlijk is dat over. Als ik haar zie, dan doet het me niets meer.

Het is al een tijdje geleden dat ik iets op de site heb gezet. Gevoelsmatig ging het de afgelopen tijd wel redelijk.

Ondanks dat ik een half jaar geleden aan de kant gezet ben door mijn ex (ik begrijp nog steeds niet waarom, het is gewoon niet te begrijpen - ik hoef haar ook niet meer terug, het vertrouwen is weg - maar ja... vanwege de jongste van mijn kinderen moet ik haar nog regelmatig spreken).

Gisteren was ik diep in de put. Dat heb ik ook opgeschreven (zie 'onverschillig'). Ik heb een aantal leuke reacties gehad. En dat doet me goed. Het laadt mijn motertje weer een beetje op.

Vandaag moest ik mijn ex wel zien. Want we moesten naar een bespreking over onze jongste zoon. Ik had ze nu al een tijdje helemaal niet gezien (wel gemailed, maar dat zal blijven omdat we afspraken betreffende de jongste moeten maken). Ze deed me helemaal niets. Ik had helemaal geen oog voor haar. Wel vreemd dat ik met haar een relatie had die 25 jaar heeft geduurd.

Vandaag heb ik heel veel zitten piekeren. Ik had het niet druk op het werk (over een paar maanden vlieg ik daar sowieso uit), maar ik kon me ook niet zetten. Ik vond geen nieuwe vacatures en kreeg wel een paar afwijzigingen. Het kon me niet deren.
Erg is dat. Ik ben totaal onverschillig. Nog even en ik ben gescheiden. Wat maakt het uit? Het leven heeft me toch niets te bieden. Nee... zo mag ik niet denken. Mijn kinderen zijn leuk voor mij. Ik heb aardige vrienden. Ik weet het niet. Ik weet niet meer hoe het verder moet. Ik zit in een hele diepe put en ik weet niet hoe ik me bevrijden moet.

Ik vind het wel lastig om een dag te hebben zonder afspraken. Vandaag gaat zo'n dag worden en ik voel me al bij voorbaat eenzaam. Ik ben ook vroeg wakker, omdat ik in bed daarover lig te piekeren.