tjonge jonge.. ik vond het echt niet mee vallen, de periode nadat het uit was gegaan.. en zeker niet toen ik een andere jongen ontmoeten.. ik begrijp het nu wel waarom ik juist toen ik die ander ontmoeten het zo moeilijk had, simpel weg omdat hij ook dezelfde insteek had van mijn ex..

ik merkte dat ik steeds meer moest denken aan mijn ex, steeds de pijn voelen, steeds woede ervaren.. ik begon in mijn hoofd ook steeds meer plannetjes te bedenken om hem te laten zien ik het heust wel zou redden zonder hem..

de relatie is alweer een aantal maanden voorbij... klinkt eigenlijk heel raar maar de tijd dat het over is, is sneller gegaan dan de tijd dat ik nog iets met hem had..
dit zegt genoeg over hoe die 'relatie' in elkaar zat!
het liefst wil ik die tijd achter me laten en verder gaan... hij is het ook helemaal niet waard om uberhaupt nog over na te denken MAAR TOCH....

laatst was ik zo enorm verdrietig om het feit dat hij het zomaar had uitgemaakt.... nu ben ik blij!!

ik stelde me de vraag moet ik ervoor gaan om hem terug te winnen of moet ik me erbij neerleggen. dit laatste heb ik gedaan!! en voel me 100 keer beter zonder hem...
klinkt raar maar nu kom er pas achter hoe bekrompen het was onze 'relatie'.....
ben niet verdrietig om het feit dat het uit is maar ik vind het wel verdrietig te weten dat hij zo is... eigenlijk is het een hele onrustige eenzame jongen...

zo moeilijk!! mijn relatie is net verbroken. we hadden een half jaar en toen kwam hij erachter dat hij mij niet kon geven wat ik nodig had volgens hem! de reden laat ik maar in het midden want ik twijfel eraan. maar nu is alles zo zinloos en zo pijnlijk! steeds zie ik hem voor me in mijn gedachte en wanneer ik met mijn volle besef erachter kom dat het voorbij is krijg ik een steek midden in mijn hart! wist niet dat het z'n pijn kon doen om van iemand te houden!
hij wil heel graag vrienden blijven en zegt dan tussen neus en lippen door dat ik hem voor een poosje kwijt ben!