de relatie is alweer een aantal maanden voorbij... klinkt eigenlijk heel raar maar de tijd dat het over is, is sneller gegaan dan de tijd dat ik nog iets met hem had..
dit zegt genoeg over hoe die 'relatie' in elkaar zat!
het liefst wil ik die tijd achter me laten en verder gaan... hij is het ook helemaal niet waard om uberhaupt nog over na te denken MAAR TOCH....

in onze 'relatie' behandelde hij mij anders dan ik toen ik dacht. ik was toen blind van vertrouwen, liefde heeft eigenlijk nooit gespeeld (misschien kleinie verliefdheid).... ik wilde zo enorm graag een relatie dat hij daar gebruik van heeft kunnen maken.. hij moet hebben opgemerkt dat hoe slecht hij mij ook behandelde ik altijd 'terug' kwam..

het was niet dat hij mij lichaamlijk iets aandeed, nee, hij deed het geestelijk..
paar voorbeelden:
als ik smste met een vraag en hij antwoorde niet na een uur smste ik of het wel goed was met hem? kreeg ik verwijt dat ik te bemoeiachtig was.
ik heb nooit zijn leven mogen weten, nooit fam ontmoet, nooit bij hem thuis geweest, dit vond ik vreemd en benoemde dit een keertje heel voorzichtig zonder een verwijt (ik vertrouwde hem dus dacht gewoon dat hij een probleem had waar ie zich voor schaamde ofzo) waarom ik hem niet verder mocht leren kennen. ik kreeg het verwijt dat ik te opdringerig was.
als ik belde nam hij bijna nooit op of drukte me weg..
ik zat soms in een lastige situatie en dan belde ik hem als er een mogelijkheid was, maar niet gelijk op het moment van gebeurtenis. kreeg ik verwijt dat ik eerder moest bellen. en ik hem niet geheel vertrouwde en mijn leven niet helemaal deelde met hem.
toen hij ziek was, had ik hem een kaartje gestuurd via post. ik dacht dat hij dat wel leuk vond een onverwachte kaart. na ontvangst van die kaart (let op: er zat een blanco, witte envelop omheen zonder naam of iets van mij erop!) kreeg ik verwijt dat ik dat niet meer moest doen omdat ik eerst zijn fam moest ontmoeten.
hij heeft via internet zichzelf eens uitgegeven voor iemand anders en mij helemaal uit weten te horen (gelukkig heb ik niets verwijtens gezegd).. later stuurde hij sms dat hij het was en was ik boos.. hij zei dat hij mij begreep en dat ik rustig aan moest doen want het kwam goed, IK MOEST ME NIET ZO DRUK MAKEN!!!.
hij vierde feestdagen en/of feestelijke aangelegenheden liever alleen, ik mocht nooit mee namelijk.
toen kreeg ik uit het niets een sms dat het uit was want ik was nog niet toe aan een relatie was zijn ervaring..
dit is een hele kleine greep uit die 'relatie-geschiedenis'

ik wil graag dit vergeten en dacht dat ik eroverheen was maar niets is minder waar.

nu ik een andere jongen leuk vind merk ik pas watvoor effect het allemaal heeft..
ik durf mijn gevoel niet meer helemaal toe te laten, bang voor de gevolgen..
hier baal ik gewoon van.. ik ben tevrede dat eindelijk die 'relatie' over is maar absoluut niet tevrede over de gevolgen..

hoop dat ik snel echt kan gaan genieten van de nieuwe dingen die komen dan zou ik echt tevrede zijn:)