Onze dansmomenten samen. Waardoor we in het moment leefden, zonder zorgen om ons heen, veel gelach en genieten van elkaar. Jij en ik in onze puurste vorm.

De allereerste
Een mooie zondag in de stad met allerlei festiviteiten. We klommen een podiumpje op, onwennig pakten we elkaars handen vast en draaiden rondjes terwijl we naar elkaar lachten. Er werd een filmpje van ons gemaakt. Dat hebben we nooit teruggezien.

In het park
Ja, we toonden elkaar hoe we dat deden in onze jeugd: gabberen.

Get Lucky

Je maakte het uit. Alhoewel niet op een nette manier, misschien is dit wel (onbewust) de meest liefdevolle daad van jou. Ik kon dat toen niet, want ik was te zwak om los te laten en dacht nog iets van ons te kunnen maken. Ik hield me krampachtig vast aan de mooie momenten die we samen hebben gehad, maar in aantal al niet meer opwogen tegen de slechte. Terwijl ik ergens onderweg wel besefte dat ons samenzijn niet voor altijd zal zijn.

.. zijn er 4 elementen nodig volgens de boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh:

1. Maitri: liefhebbende vriendelijkheid of welwillendheid. De bekwaamheid om de ander vreugde te brengen. De ander willen begrijpen. Begrip is de kern van de liefde.

2. Karuna: compassie of mededogen. Iemands pijn willen en kunnen verlichten.

3. Mudita: vreugde. Als je steeds lijdt, de hele tijd huilt of je maakt de ander verdrietig, dan is dit geen ware liefde. Er moet vreugde zijn in de liefde. Geen huilen en lijden dus.

Als ik thuis kom dan hangt er iets aan de deur. Het is een plastic tas met mijn spullen.

Ik herinner me dat ik je een paar keer heb verteld dat ik mijn spullen niet meer terug hoef. De derde keer toen je er weer over begon, iets meer dan een maand geleden, zei ik nog dat ik er nog verdrietig van zou worden en verzocht je om deze spullen op te bergen of gewoon weg te gooien.

En hier zijn ze dan. Opmerkelijk genoeg voel ik me er niet verdrietig bij terwijl ik eerder dacht dat het me zou breken.

Ik ben je aan het loslaten. Na 2 maanden geen contact gaat het stapje voor stapje beter met mij.
Maar dan een bericht van jou om af te spreken, alsof er niets gebeurd is.
Ergens voel ik wat blijdschap, en wil op je uitnodiging ingaan. Maar dan, mijn alarmbellen die deze keer nu wel duidelijk afgaan: nee, dit kan niet na al die excessieve woedeaanvallen de laatste keren.