De laatste weken maak ik een ongelooflijke ontwikkeling door. Ik ben er achter gekomen dat ik nooit geleerd heb om over gevoelens te praten en ontdek nu een hele nieuwe wereld. Echt bizar, de gesprekken die ik voer met vrienden en op mijn werk gaan nu ergens over. Blijkbaar moeten er ingrijpende dingen gebeuren in je leven om je aan te zetten dingen in te zien en te veranderen. Ik ben er zelfs achter gekomen dat ik in het verleden heel slecht ben omgegaan met problemen van anderen. Dit komt omdat ik nooit geleerd heb om te onderzoeken wie iemand echt is en welke problemen iemand heeft. Mijn ouders kunnen dit zelf niet en ik kom er nu achter dat ik zo niet wil zijn.

Vanavond heb ik van een goede vriend gehoord dat mijn ex afgelopen zaterdag xtc heeft geslikt. Ik ben hier behoorlijk van ondersteboven. Dit past volgens mij totaal niet bij haar. Ik wil me niet meer met haar bemoeien maar moet ik toezien hoe ze zichzlf naar de klote gaat helpen. Ik wil afstand maar ik vind het het heel moeilijk om dit te negeren. Iemand tips???

Roberto

Ik ben inmiddels al een tijdje onderweg in het hele ldvd gebeuren en voel me een heel stuk beter. Via gemeenschappelijke vrienden en kennissen blijf ik echter steeds verhalen horen over mijn ex. Hele kansloze dingen, ze heeft bijvoorbeeld gezegd dat ik haar lange tijd in de weg heb gezeten enz. Nu heb ik haar vorige week een email gestuurd om duidelijk te maken dat alles wat zij met haar dronken hoofd tegen mensen zegt, ook weer bij mij terecht komt en ik het wel zou kunnen waarderen als dit ophoudt. Oke ik heb dit op een beetje lullige manier duidelijk gemaakt door te zeggen dat ik het geld van de boodschappen van de laatste paar jaar terug wilde omdat ik haar blijkbaar in de weg zat. Ik heb ook netjes mijn excuses hiervoor aangeboden Ze schrok hier natuurlijk van en stond gisteren op mijn voicemail, ze wilde met me praten. Ik heb haar vervolgens gemaild dat ik helemaal geen behoefte heb aan een gesprek en dat ik helemaal klaar met haar ben. Het mooie is dat ik het ook zo voel. Ik voelde me daarna prima en viel niet in een gat omdat er contact was geweest. Het intresseerde echt weinig. Het enige lastige is dat ik haar binnenkort ga treffen op een feest en dat vind ik dan weer wat minder, maar aan de andere kant denk ik dat ik me gewoon weinig van haar ga aantrekken en lekker een biertje ga drinken. Het leven is mooi op dit moment en dat ga ik lekker zo houden.

De ergste tijd heb ik gelukkig achter de rug. Het maalt me niet meer constant door mijn hoofd. Ik heb geaccepteerd dat het voorbij is en hoef nu gelukkig ook geen contact meer met haar te hebben. De laatste paar weken heb ik vreselijk veel gedaan en vandaag is even een rustdag. Dan ga je toch weer wat meer nadenken. Ik voel me niet verdrietig ofzo maar het is vooral erg wennen om alleen te zijn. Geen aanspraak, niet effe lekker samen een strandwandeling maken vanavond. Als ik mezelf zo hoor, mis ik haar toch nog iets meer dan ik dacht. Misschien is dat ook wel logisch na zo een lange tijd. Ik kan nu wel naar foto's kijken zonderd dat ik er beroerd van wordt en er zijn ook voordelen want je ziet je vrienden een stuk vaker. Dit verhaal krijgt niet echt een conclusie vrees ik. Hoewel, misschien is de titel wel de conclusie.

Gisteren heb ik mijn zelfvertrouwen weer een beetje opgepoetst. Was bij een feest en had meteen oogcontact met een heel mooi meisje. Na een uur stonden we samen te dansen. Dat is een rare gewaarwording na een lange relatie. Ik moet zeggen dat ik me in tijden niet zo goed gevoeld heb!

Ik moet zeggen dat de ergste woede wat wegebt. Ik zie nu in dat ik in de toekomst hier goed mee kan leven. Over een aantal maanden ben ik misschien zelfs bereidt als ze haar excuses aanbied het haar te vergeven. Wat niet betekend dat ik dan weer met haar om wil gaan maar het is voor mij zelf ook beter om te vergeven. Je hele leven met woede blijven rondlopen is ook niet alles. Het blijft een ongelooflijke teringstreek en dat zal ik altijd blijven vinden maar gewoon hallo zeggen moet lukken als ik haar tegenkom. Volgende week weer lekker aan de slag en op naar de vakantie.

Ik heb geen slecht gevoel op dit moment. Ik ben trots op mezelf dat ik gisteren zakelijk heb gehandeld. Als ik mijn spullen heb opgehaald hoef ik haar nooit meer te zien en ga ik verder met mijn leven. Ik ga de zon weer laten schijnen. Het zal nog wel even duren voor ik weer helemaal de oude ben maar ik weet zeker dat ik er kom. Daarna ga ik iemand zoeken die mij wel verdiend en vooral ook iemand die ik verdien.

Roberto