De meeste mensen op deze site,inclusief ik zelf zouden graag eens een kijkje in het hoofd van degene willen nemen van wie wij zo veel houden.
Nog liever zouden we de gedachten en gevoelens van die persoon willen veranderen of sturen.
Dat zou immers de hemel op aarde zijn.Geen pijn meer en echt gelukkig zijn!
We doen er dan ook ( bewust of onbewust) alles aan om dat voor elkaar te krijgen.We analyseren ons het apezuur over die ander.

Maar dat zal nooit lukken en is dus gedoemd om te mislukken.
Maar we geven het niet op en blijven er mee door gaan.Resultaat van al die verspilde erergie is dat we ons steeds ongelukkiger gaan voelen.

(I just know your life's gonna change)
(Gonna get a little better)
(Moving on the darkest day)
(I just know your life's gonna change)
(Gonna get a little further)
(Right up until the feeling fades)

So, is this how it goes,
Think you've come this far,
And then it'll show,
But that aint so, oh no,
You don't see where you are,
And if you don't wanna look back
You'll never know,
Cuz you think that you've been here
Just treading water
Waiting in the wings for the show to begin
But I always see you searching
And you try that bit harder
Getting closer, oh yeah
To the life you're imagining

Het lijkt alleen maar verder bergafwaarts met mij te gaan.
Ben heel erg somber en huilen huilen huilen.
Ik probeer mezelf aan alle kanten te helpen maar het lijkt me niet te gaan lukken.
Kom steeds meer in een neerwaartse spiraal.Voel me ontzettend eenzaam.

Ik voel me al een paar dagen niet echt happy.
Dat zal wel weer over gaan maar ik heb het al in tijden niet zo moeilijk gehad.
Niet dat ik in de verleiding kom om overstag te gaan maar het ziet er opeens allemaal zo somber uit.
Eerst dacht ik nog dat het aan het weer lag maar vandaag was het best lekker weer en ik zat nog steeds (dieper) in die diepe diepe put.
De diepste put sinds maanden.Soms denk ik dat dit nooit overgaat.
Dat het alleen soms allemaal wat makkelijker te verdragen is.
Ik wil niet de hele tijd bij mijn beste vriendin lopen klagen.Ze denkt dat het allemaal weer goed gaat met me.

Ik durf het bijna niet te geloven maar ik ben beter.
Niet meer ziek van liefdesverdriet.
Bijna onvoorstelbaar.De dip van de laatste keer voelde net zo erg als de eerste dip.Maar het heeft niet lang geduurd.
En nu....nogmaals bijna onvoorstelbaar!HET IS WEG!IK BEN VRIJ!

Wat me al wel opviel de laatste tijd is dat ik lang niet meer zo diep zat als in het begin.Ik heb het nu niet over de dipjes want die bleven echt zo ontzettnd pijnlijk.

Misschien een tip voor de mensen hier die al langer met liefdesverdriet rondlopen.Vergelijk je gevoelens NU eens met de gevoelens van een poos geleden.M

Daar zit ik al drie dagen in.En helaas heb ik hem gisteren gemaild.
Niet dat ik heb lopen smeken maar toch...
FOUT FOUT FOUT!!!

Hij heeft niets van zich laten horen.Weet waarschijnlijk niet wat hij moet zeggen op mijn relaas waarom ik het uitgemaakt heb.Want ik heb gewoon gelijk.
Maar misschien lukt het me op deze manier om eindelijk van hem af te komen.Als hij niets laat horen is dat voor mij misschien makkelijker dan tegen mijn geweten in te gaan en net te doen alsof hij het zo vernakt heeft dat mijn gevoel voor hem weg is.

Maar het doet wel verschrikkelijk veel pijn.

En het doet pijn.De reden dat hij de vinger niet pakte was die ander..
Dat weet ik sinds vanavond.
Het plaatst me op het tweede plan en het doet giga pijn.
Maar ik weet ook diep in mijn hart dat DIT de manier is om hem uit mijn systeem te krijgen.
Die ander zal ook wel duren totdat hij genoeg van haar krijgt.Tot ze vastigheid wil.Want dat wil hij niet.Hij wil zijn vrijgezelleleventje niet opgeven.
Er zitten immers zo veel leuke visjes in de vijver.

Maar voorlopig moet ik eerst hier doorheen.En dat valt toch wel heel erg tegen.
Tsja en zo praat ik tegen me zelf.Praat ik mezelf moed in.