Zo is dat...gaat best goed.Niet dat ik er al ben en niet dat het geen pijn meer doet,maar de pijn is minder stekend zoals in het begin.Er zit een klein vliesje over de wond.
Want een wond dat is het.Maar net zoals met een wond heelt ook deze zielepijn.
Gelukkig begin ik zelf verstandiger te worden en houd me meer met andere dingen bezig.
Vanmorgen was het voor het eerst dat ik niet meteen aan de geliefde dacht.
Vijf minuten later wel grinn,maar ik was er zelf verrast over.

De tijd is een prima heelmeester,en ik probeer niet toe te geven aan de Pijn met een hoofdletter.Probeer positief te blijven.Door te gaan op de weg die ik ingeslagen ben.

Door veel hier te lezen begin ik een beetje te snappen hoe het werkt.
Ik heb zelf een einde gemaakt aan een uitzichtsloze slopende relatie.Niet dat ik niet meer van de persoon hield hoor.
Des te moeilijker vind ik zelf.Maar wel het allerbeste wat ik voor mezelf en die ander kon doen.

Zaak is nou om wel bij de les te blijven en me niet te laten verleiden tot contact...per ongeluk expres.

Het verwerkingsproces staat dan stil.En ik wil hier zo snel mogelijk doorheen komen.
One way or another.

Dus van alles waar er sprake kan zijn van contact afstand doen.
Zal wel makkelijker zijn dan gedaan.Maar blijven proberen.