hoi
Mijn vorige dagboek ging over dat ik een telefoongesprek met mijn ex had gehad en dat ik er best goed tegenover stond..zo van..tja het kan gewoon niet..hij wil wel maar kan het gewoon niet.
Dit zei hij allmeaal tegen mij en ik wilde dat natuurlijk wel horen want dat verzacht de pijn een beetje..maar...
Der hebben wat mensen gelijk...hij WIL het niet echt...anders had hij er nooit een punt achter gezet en ging hij nu niet lekker in alle vrolijkheid door.
En hij weet dat ik er zon ontzettend verdriet van heb...heb het hem gezegt..hulend aan de telefoon..en tal van smsjes...
Als hij echt zoveel van mij hield als dat hij mij heeft laten geloven..dan wilde hij net als mij SAMEN zijn en mij geen verdriet doen.

Nou het telefoongesprek zit erop..hebben een uur aan de telefoon gehangen..ik probeerde me groot te houden maar moest toch wwl beetje huilen..
Het was best een goed gesprek..heb kunnen vragen wat ik wilde, kunnen zeggen wat ik al die dagen in mijn hoofd had zitten.
Voel me nog net zo verdrietig hoor en mis hem nog evenveel maar ik MOET het proberen los te laten.....
Las vandaag ergens..als je echt voor elkaar bestemd bent dan kom je uiteindelijk echt wel weer bij elkaar terug.
Nou met die gedachte troost ik me maar...we zullen het zien...
Het moelijke is gewoon dat er op zich met onze relatie niks mis was...

hoi,
Het weekeind is weer voorbij..eigenlijk zou ik nu aan het werk moeten zijn maar kon het vanochtend niet opbrengen..de afgelopen 3 weken ben ik gewoon doorgegaan met mijn leventje alsof er niks aan de hand was..nou..tenminste naar de buitenwereld toe dan en zelf leefde ik ook onder soort van verdovong..realiseerde het me allemaal nog niet echt. Dus ging door met werken..ging leuke dingen doen met iedereeen..brede glimlach )nep' opzetten.
Maar de bom is nu wel gevallen hoor..sinds het wkeind..besef nu dat hij niet op vakantie is of zo..maar dat hij echt weg is..geen leven meer samen.
Zag hem van het wkeind tijdens het stappen..zag hem maar in een vlaag..alleen een stukje van zijn haar..maar herkende hem meteen..

Jeetje...hoe kan iemand waar je zoveel mee hebt gedeeld..waarvan je dacht dat diegene van je hield.
Ineens zo koel en afstandelijk zijn?alsof alle liefde uit diegene is vertrokken?
Ik kan hem maar niet bereiken..lijkt wel een megahoge muur tussen ons in.
Hoezeer ik ook laat weten dat ik hem zo ontzettend mis...het lijkt me allemaal niks te doen...hij reageerd niet eens..kan geen een smsje vanaf!
Hoe kan dat?na al die passie, liefde en gevoel tussen ons..
Was het allemaal nisk waard?heb ik het allemaal gedroomd?wat het allemaal nep???
Had hemn net ff aan de telefoon...hij leek wel een vre

Het eerste weekeind als vrijgezel zit er weer op..ben expres niet naar Arnhem gegaan...bang dat ik hem zou tegenkomen of zijn vrienden..dat kan ik echt niet aan.Hem zien en hem niet kunnen aanraken, kunnen kussen.
Ben naar andere stad gegaan en kreeg veel aandacht van andere mannen maar echt...hoe later het werd hoe meer ik me eraan irriteerde en hoe meer verdrietiger ik werd.
Ik wil niemand anders..wil alleen maar hem.De gedachte dat ik ooit weer naast iemand anders moet liggen, ontbijtje voor iemand anders maak...dat staat me zo tegen..kan het me nu niet voorstellen.
Ik vond hem de liefste en de aller mooiste, kan niemand aan tippen...

Vandaag was het weer een werkdagje...heel druk geweest met de kids, doet me wel goed hoor..is fijne afleiding die vrolijke kleutertjes..zich van geen kwaad bewust.
Werd vanaochtend om 4 uur wakker ( verbaasde me al dat ik kon slapen)en meteen voelde ik me zo verrot...alsof je dan vanuit dromenland terugvalt in de harde werkelijkheid.
Moest echt huilen en voelde me zo alleen en miste hem zo erg.
Maar heb soms ook het gevoel dat ik verdoofd ben...voel je heel raar...kan niet hele dag huilen of boos zijn, ik weet niet wat ik voel.
Het lijkt allemaal zo onwerkelijk, alsof het nog niet helemaal tot me doordringt of zo.....

hallo,
Tja....het is er toch van gekomen..hji heeft de gevreesde woorden gezegt..ik denk dat het beter is als we uit elkaar gaan. Maar ja....ik had hem twee weken de tijd gegeven om na te denken...vorige week maandag kwam hij naar mij om erover te praten...ik was zo zenuwachtig van tevoren dat ik er echt van moest overgeven.Maar die avond stelde hij me gerust..na veel gepraat en gehuil...en zei dat ie er niet mee wilde kappen en beloofde meer moeite voor me te doen..toen in zijn veilige armen in slaap gevallen.
Maar de hele week hoorde ik niks van hem..toen die zondag ( 6 dagen later dus)stuured ik smsje van..hey tis heerlijk