heel herkenbaar. Het is gewoon een excuus, het werkt niet meer, ik kan het niet etc. Als je maar wil kan er heel veel, ze zijn gewoon te lui of/en laf om ervoor te vechten. En dat doet pijn. Dat medelijden herken ik ook, vond/vind hem soms ook echt zielig. Maar onterecht idd, als ze volwassen waren hadden ze er samen met ons proberen uit te komen. In plaats van te vluchten toen het moeilijk werd. Dat gemis doet ook het zeerst hoor, vooral als hij jou minder mist. Dat gemis komt ook doordat jij liefdesverdriet hebt en hij minder. Zodra jij je liefdesverdriet hebt verwerkt zal jij hem ook niet/minder missen. Geef het de tijd meisje, heb vertrouwen in de toekomst. Probeer in ieder geval geen contact met hem te zoeken want zijn opmerkingen brengen je alleen maar dieper in de put. Hij kan je nu niet troosten. Verwerk je verdriet en dan gaat de zon weer schijnen, met of zonder hem. Laat zien dat je ook prima zonder hem kan. Zijn liefde wordt echt niet groter als je iedere x huilend aan de telefoon hangt en zegt dat je hem mist. Geloof me, dat weet hij wel. Laat hem en jezelf tot rust komen, wie weet wat de toekomst dan brengt.

Hoi

Hee hij heeft er een punt achter gezet en zal jou dus inderdaad minder missen dan jij hem, want hij wlde het immers zo. Ik denk dat hij wel van je houdt maar het nu niet wil of kan en anders van je houdt dan jij nu nog van hem. Je zal hem de tijd en rust moeten geven en ondertussen met jezelf bezig moeten gaan.

Of het al dan niet zal werken wijst de toekomst uit, maar zolang je er ahw achter aan zit, krijgt het geen rust. Ik weet niet welke reden hij je ooit gaf, maar daar kun je veel uit halen. Ik weet ook dat rust heel goed kan werken, voor beide kanten.

Nu gaat het ff niet meer om hem maar om jou, je moet het verdriet aangaan en de tijd nemen voor jezelf, dingen oppakken en je leven op de rit zien te krijgen....pas na een tijdje kun je dan kijken hoe of wat en waar je dan staat.

Sterkte met deze weg

Eeffie