Nou het telefoongesprek zit erop..hebben een uur aan de telefoon gehangen..ik probeerde me groot te houden maar moest toch wwl beetje huilen..
Het was best een goed gesprek..heb kunnen vragen wat ik wilde, kunnen zeggen wat ik al die dagen in mijn hoofd had zitten.
Voel me nog net zo verdrietig hoor en mis hem nog evenveel maar ik MOET het proberen los te laten.....
Las vandaag ergens..als je echt voor elkaar bestemd bent dan kom je uiteindelijk echt wel weer bij elkaar terug.
Nou met die gedachte troost ik me maar...we zullen het zien...
Het moelijke is gewoon dat er op zich met onze relatie niks mis was...
Maar toen kwamen al die gedachten en gevoelens, allemaal onverwerkte heel pijnlijke dingen van vroeger bij hem boven en sloot hij zich meer en meer af..kon zich ook niet meer aan mij geven en toen begon de ellende tussen ons.
Hoop dat de tijd zal leren hoe het zal gaan.
Heb besloten dat ik hem niet meer ga smsen ) deed ik nu elke dag)en dat ik afstand moet nemen van hem en alles.
Maar ben zo bang dat hij mij vergeet of zo...wil laten weten dat ik aan hem denk.
Mischien stuur ik over 2 weken of zo een kaartje..gewoon met klein tekstje..van er is iemand die nog aan je denkt.
Moet toch een manier vinden om hier mee om te gaan..helemaal loslaten kan ik niet..dan maar zo...wel afstand nemen maaar toch op zon manier contact houden.
Ik weet het ook niet.
nou...ik ga me nu settelen op de bank met veel chocola.

Liefs