Ik moet dringend m'n blog updaten want er is heel wat gebeurd. Niet nu, zal voor volgende week zijn ... .

Wie al met me gechat heeft, weet dat ik een zwak heb voor liedjes en muziek in het algemeen.

Bij het bekijken van de film MAGNOLIA (dikke aanrader trouwens!) kwam ik volgend liedje tegen, heel erg op ons en eigenlijk op iedereen van toepassing ... . Luister, lees en interpreteer de tekst ... . Alleen zijn is niet altijd even leuk, maar met twee zijn vaak ook niet.

Als ik in onderstaande tekst wat in herhaling val, so be it. Wat diep zit moet (veel) meer dan één keer verteld/gezegd/geschreven worden bij mij. Hoe vreselijk vaak heb ik datzelfde verhaal al niet opnieuw gedaan en telkens doet het zoveel deugt … . Mijn tekst komt soms wat onsamenhangend over maar dat is gewoon hoe ik soms denk en hoe ik me soms voel. Ik typ en ratel door. Je bent gewaarschuwd

Een vriend
Eén van die dingen die erg onderschat worden bij een breuk zijn wat we nogal makkelijk ‘vrienden’ noemen. Dat zijn de mensen die je helpen en steunen, onbewust of bewust.

Zoals beloofd doe ik elke week m’n verhaal. Om er later met een voldaan gevoel en een glimlach naar terug te kijken, of om in de verre toekomst (mocht het ooit weer mislopen, waar ik niet vanuit ga natuurlijk) een vergelijkingspunt te hebben en de ‘jongere’ ‘mezelf’ kan helpen als het ware.
En natuurlijk hoop ik dat sommige mensen ook wat hebben aan mijn verhaal … .
En ook … om, als ik ooit een nieuwe soulmate vind, terug te kijken op wat ik nu schreef, herinneringen, raad die ik mezelf geef.

Het accepteren

Nu was ik van plan een veel korter verhaal neer te typen dan vorige keer en ik ben daar niet in geslaagd – excuses!

Hallo allemaal

Ik heb op dit forum al hier en daar wat gepost maar er is mij door enkelen gevraagd ook m'n verhaal te doen, dus bij deze. Zoals bij iedereen is het een manier om dingen van me af te schrijven, want je kan nog zoveel praten en treuren bij je vrienden en famile, het is vaak erg nuttig om je ervaringen te delen met lotgenoten.