Heb mijn ex met haar gezien. En ben express tegen zijn zin in naar haar toegegaan. Heb mezelf aan haar voorgesteld. Op dat moment was het goed, maar moet je zeggen dat ik er nu 2 dagen later toch wel veel aan denk. Denk ook bij mezelf eikel, je had met op z'n minst kunnen vragen hoe het voelde voor mij om haar te zien. Maar nee hoor. Altijd alleen maar met zichzelf bezig.

Heb me netjes gedragen. Heb haar alleen wel verteld dat hij niet wilde dat wij elkaar ontmoeten. Ja waarom niet, heb ik haar niet verteld. ( vreemdgegaan met mij) Zo laag wil ik niet zinken. Hou de eer aan mezelf. Maar toch doet het me pijn. Kan het niet van me afzetten.

Vanavond ga ik de nieuwe vriendin van mijn ex ontmoeten. Nou ja ontmoeten... tegenkomen. Hij wil mij niet aan haar voorstellen. Dat vindt ie te ver gaan.

Gisteren sprak hij mij aan op de msn met de vraag of het problemen op zou leveren als hij ook naar dezelfde stad zou gaan. En als we dan naar dezelfde stad gaan, gaan we altijd naar dezelfde tent, dus de kans is zeer groot om hen tegen te komen. ( dit doet hij overigens niet met opzet)

Heb hem wel vriendelijk verzocht niet klef te doen en haar te vragen dat ook niet te doen. Anders moet ik haar perongeluk / expres vertellen dat hij vreemd is geweest met mij.

en weet niet wat ik dan moet doen. Ik weet dat zie bij hem thuis komt en bij hem slaapt. Gek eigenlijk in hetzelfde bed als waar ik 6 jaar lang in gelegen heb. Belgh vind het eigenlijk een beetje smerig en snap niet dat hij dat kan, maar goed... Gisteren heeft mijn vader hem gezien. Ze zat naast hem. In de tijd dat hij iets met haar heeft is hij met mij vreemd geweest. Wist alleen niet dat het toen al serieus was tussen hen. Nu heb ik tegen hem gezegd dat het beter is dat hij zorgt dat ik haar niet snel onder ogen kom. En misschien heel kinderachtig, maar heb ook gezegd dat als ik haar samen met hem tegenkom dat ik haar alles vertel. Niet (alleen) omhaar te kwetsen, maar ook om mezelf in bescherming te nemen. Dit is het enige wat mij nu nog steekt in alles.

Tja ik heb er weer een nodig. Nog niet eerder voelde ik me zo klote. Snap er niets van. Ben zelfs thuis van mijn werk. Misschien is dit gewoon de afsluiting. Moet ik accepteren dat ik na deze huilbuien van vandaag door kan/ wil.

Ben zo moe van alles. Ik wil door, wil me weer gelukkig voelen en het enige waar ik aan kan denken is dat hij iemand anders heeft, verliefd is en ik niemand. Het erge is nog dat hij afgelopen week bij me heeft geslapen. En de dag erna heeft besloten definitief voor haar te gaan. Omdat het op dit moment niet werkt met ons. Ik heb daarop een hele heldere brief geschreven met de mededeling dat er nu en nooit een toekomst meer voor ons is. Ik wil geen tweede keus zijn.

Afgelopen weekend ben ik naar de stad geweest. Super gezellige avond gehad. Nu hoorde ik gisteren dat mijn ex daar ook was. Heb hem niet gezien omdat ik eerder in die kroeg was weggegaan.

Heb die avond een hele leuke jongen ontmoet en weet zeker dat ik die niet was tegengekomen als ik geweten had dat mijn ex er was. En hoewel ik dit als positief probeer te zien, kan ik het niet los laten dat hij daar was en ik hem gemist heb. Had namelijk graag willen laten hoe gezellig ik het had en hoe goed ik er uit zag. Ik weet namelijk dat hij die twijfels nog steeds heeft bij mij en bij zijn nieuwe vriendin. ( hij is bang de verkeerde keuze te maken)

Hoe heb ik zo stom kunnen zijn.... de afgelopen weken hadden mijn ex en ik regelmatig contact. Via msn, telefoon etc. Hij gaf aan me nog erg te missen en soms zelf helemaal niet te kunnen functioneren.

Afgelopen woensdag sprak ik hem voor iets belangrijk en vroeg of hij langs mocht komen die avond. Ik zei , ja is goed, gezellig. Nu is het zo dat hij al een tijdje ( 3 weken na een relatie van 6,5 jaar) verliefd is op iemand anders en hij dus ook regelmatig met haar afspreekt. Ze doen het rustig aan zei hij, omdat hij mij nog niet vergeten is.

Woensdagavond kwam hij langs. Vond het wel vreemd, na een maand dat we elkaar gezien hadden. We hadden alleen nog contact via de telefoon en msn, maar elkaar niet meer gezien. Na het tijdje gaf hij aan dat hij ook seks met me mist. Dus ik vroeg seks in het algemeen of met mij? Nee echt met jou. ( beetje vreemd toch als je verliefd bent op iemand verlang je toch ook naar diegene? Tenminste bij mij werkt dat wel op die manier) Nou ja ik heb verder geen verplichtingen en we besloten het alleen daarbij te laten. Verder geen verwachtingen van elkaar. Nou ja van het een kwam het ander. Hij bleek daarna heel erg de behoefte te hebben bij me te blijven slapen. Ik vond het wel gezellig. We hebben nog lang gepraat over ons en waarom het niet werkte. ( ik was zijn eerste en hij wilde vergelijkingsmateriaal om het zomaar te zeggen)

Ppppffff op de een of andere manier mis ik mijn ex. Droomde vanacht over hem. We lagen samen in bed en alles was weer goed. Echt niet gaaf. Ben nu zo van slag... en vraag me steeds af, waarom?

Vorige week sprak ik hem en hij zei dat hij me soms zo miste, maar wist dat er op dit moment geen relatie voor ons in zit. Hij wilde wel volgende week langskomen om wat dingen in mijn huis te doen. Home cinemaset aansluiten, computer nakijken etc. Ik moest maar bellen omdat ik erg vol zit. Bel ik hem gisteren, heeft hij het ineens heel druk. Ja je weet het op donderdag avond moet ik altijd gamen, maar misschien kan ik maandag wel. Dat laat ik dan nog wel even weten, zei hij. En ik ben dan zo gek om daarop te gaan wachten. Ik haat mezelf dan, waarom kan ik niet kwaad op hem zijn, begrijp ik alles zo goed en nog steeds doe ik zoveel voor hem? Moet echt eens wat egoistischer worden naar hem toe. Maar ja zo ben ik nu eenmaal niet. Ik ben gewoon te goed en hij vond dat wel makkelijk.