Waarom dit gevoel???

afbeelding van knuffel1980

Afgelopen weekend ben ik naar de stad geweest. Super gezellige avond gehad. Nu hoorde ik gisteren dat mijn ex daar ook was. Heb hem niet gezien omdat ik eerder in die kroeg was weggegaan.

Heb die avond een hele leuke jongen ontmoet en weet zeker dat ik die niet was tegengekomen als ik geweten had dat mijn ex er was. En hoewel ik dit als positief probeer te zien, kan ik het niet los laten dat hij daar was en ik hem gemist heb. Had namelijk graag willen laten hoe gezellig ik het had en hoe goed ik er uit zag. Ik weet namelijk dat hij die twijfels nog steeds heeft bij mij en bij zijn nieuwe vriendin. ( hij is bang de verkeerde keuze te maken)

Afgelopen vrijdag heb ik hem een brief gestuurd waarin ik heb gezegd dat er geen hoop is dat we ooit nog samen komen. Dit heb ik gedaan omdat ik niet wil dat hij me nog langer die hoop geeft ( door zijn twijfels), maar ook omdat ik het af wil sluiten.

Maar waarom voel ik me daar dan toch zo rot over? Hij komt echt nooit in de stad en nu wel.... kan het maar niet uit mijn hoofd zetten. Zo irritant.

afbeelding van Daphje

knuffel1980

Hoi Knuffel,

Ksnap je gevoel supergoed. Ik zou ook niet liever willen als me supergoed amuseren en er stralend uitzien voor de ogen van x. Alleen kan ik het nog niet, het zou geen echt amuseren zijn, maar toneel. Ik verlang naar de dag dat ik er echt over ga zijn, en hem dat ga kunnen laten zien. Ik denk dat je echt blij moet zijn dat je niet wist dat hij ging komen. Dan had je avond weer volledig in het teken van hem gestaan. Je doel kan nu beter zijn: je echt amuseren, onafhankelijk van hem, en niet je amuseren om hem terug te winnen. Ga maar verder met je leven. Als hij alsnog voor jou zou kiezen, mag HIJ moeite doen, en als niet, ja pech, jij hebt een leuk leven met of zonder hem...
Liefs
Daph

afbeelding van Ninorta

Weetje..iedereen zegt wel

Weetje..iedereen zegt wel van; Ga verder met je leven..zet 'm uit je hoofd..etc etc.
Maarik zou graag willen weten; Hoe dan?!
Bij alles wat ik doe, moet ik aan hem denken. Uitgaan, computeren, school, alles.
En om de een of andere reden durf ik het contact niet volledig te verbreken..ik vind het gewoon eng om 'm los te laten. Ik weet dat hij me al heeft losgelaten, hij zit alweer achter de meiden aan, geniet weer volop van zijn leven. En ik KAN dat gewoon niet op de een of andere manier.