Tijd niets van me laten horen.
De vlam en ik is nu echt over, kontakt is tot een minimum beperkt. Wat jullie nog niet wisten is dat ik haar op t werk moet begeleiden, dus niet echt handig.
Ik ben nog steeds verliefd op haar, of is t meer op t gevoel van vroeger.
Liedjes lijken steeds meer te zeggen: ken het nummer van Dik Hout: verlang niet naar een terugkuur, laat het gaan, laat het vallen, laat het los.
Op de momenten dat ik toch aan haar moet denken, dwing ik me zelf om aan iets anders te gaan denken. Heb haar nog wel een sms gestuurd deze ochtend, om toch het kontakt formeel te houden, dus geen Xje of knuffel er aan toegevoegd.

Waarom blijven we ons zelf kwellen met gedachten over hoe het was. Met gedachten over wat hij/zij met de andere doet?
Waarom kunnen we het niet loslaten en weer gewoon verder gaan?
We blijven maar denken over wat hij/zij destijds tegen ons zei. De lieve woorden en de knuffels en we willen maar niet accepteren dat het gewoon over is. Hoe kunnen we nog houden van iemand die duidelijk heeft gemaakt aan ons dat het niet wederzijds is?
Soms denk ik dat er toch een genetisch foutje in ons is geslopen.

Ik word zo langzamerhand gek van mezelf. Telkens als ik denk dat het goed zo is en dat ik verder kan gaan overvalt het me weer. De hele dag denk ik alleen maar aan haar. Krijg haar maar niet uit mn hoofd om gek van te worden. Alleen als ik fanatiek aan het sporten ben of aan het slapen ben dan lukt het.
's Ochtends vroeg word je wakker en dan begint het weer te malen. Dan ga je er maar weer vroeg uit.
De hele dag denk je wat is ze nu aan het doen.
En het meest irritante aan dit al is dat ik in haar leven geen rol meer lijk te spelen.
Gek word je ervan, wou dat het over was en ik weer verd

Het is nu alweer een week geleden dat ik door had dat mn vriendin mogelijk achter mijn rug op zoek is gegaan. Nu zijn dit krokodillen tranen bij mij, omdat ik namelijk zelf getrouwd ben (zie eerdere blog).
Heb dit op deze site neergezet en veel reakties gehad, niet allemaal even aardig.
Maar wat kon je ook verwachten?
Even iets meer over mezelf; ik ben echt geen macho die achter alle vrouwen aanzit etc.
Ik denk dat je verschillende manieren hebt van overspel (hoe fout het ook is!!). Zij die gewoon willen scoren en zij die vatbaar zijn voor verliefdheid omdat in hun relatie iets niet helemaal goed gaat. Ik denk dat ik bij de laatste groep behoor. Nu kan je zeggen werk aan je relatie en zorg dat het weer goed komt. Maar het was wel makkelijk zo: de aandacht en liefde die ik thuis niet kreeg, kreeg ik wel bij haar. Het ging pas goed fout toen ik merkte dat mijn verliefdheid te ver ging en ik veeleisender mogelijk werd.Iets wat in een relatie normaal is, maar dit was geen gewone relatie.

Na een huwelijk van 13 jaar met drie kleine kinderen het vuur wat gedoofd.
Een nieuwe vlam ontmoet en dat klikte.
Nu 1 jaar een relatie gehad, stiekem gedoe.
Sinds kort heb ik het gevoel dat de nieuwe vlam niet eerlijk is en mogelijk mij weer bedriegd.
had voor haar mijn relatie op het spel gezet.
Nu leeg van binnen, weet niet wat te doen.
maar realiseer me dat dit krokodillen tranen zijn. Hoezo zielig, jij hebt toch zelf de boel bedonderd.
Weet niet goed of ik het nu moet "uitmaken", ben nog steeds erg verliefd op haar. Ondanks alles.
Moeilijk....