Hallo Karpov,

Ik maak uit je verhaal niet uit of je nog altijd getrouwd bent?
Misschien is het inderdaad zo dat de "spannning" eraf is bij je nieuwe vriendin.

Maar dat hoeft niet aan jou te liggen.

Soms groeit dat zo. Het gevoel blijft evengoed zwaar.

Succes en sterkte

J.

Oh, in dat geval is het wel duidelijk.

Al is de situatie nu eigenlijk veel complexer, ldvd is altijd ontzettend pijnlijk.

Weet niet of je nu een "open" relatie hebt met je huidige vrouw, of dat ze van niets weet.Maar realiseer je.. het verdriet wat je nu hebt is niets vergeleken met het verdriet wat je je vrouw aandoet.( sorry voor het vingertje ).

Als je je huwelijk voort wilt blijven zetten is het misschien maar goed dat het tussen jou en je "vlammetje" gaat doven.

Ik bedoel, hoe lang zou je dit nog vol willen/kunnen houden?
En ALS je uiteindelijk toch voor je vrouw kiest, wat denk je dan dat het met die andere doet?

Je moet natuurlijk doen wat voor jou het beste is, maar niet ten koste van een ander. Maar daarvoor is het nu wellicht te laat.

Groetjes

J.

Heb maar een ding te zeggen: Wie goed doet, goed ontmoet!

Vind het wel naar voor je dat je ldvd hebt, maar misschien kun je nu voelen wat je je vrouw al die tijd aangedaan hebt? Precies wat Puk zegt, hoe valt dat? Kut he?

Doe het ajb dan ook nooit meer een ander aan. Je kan hier iemand verdomde veel mee beschadigen.

Dit is natuurlijk wel een typisch voorbeeld voor de mensen die bedrogen zijn, dat de bedriegers ook ooit de deksel weleens op hun neus zullen krijgen!

Beste Karpov,

Schaakmat...
Ik begrijp dat je in een moeilijk pakket zit en zelf heel goed weet wat er allemaal scheef zit. Maar waarom pak je de koe niet gelijk bij de horens? Je schrijft dat het al een tijd niet goed gaat tussen je vrouw en jou..waarom neem je voor jezelf dan niet de beslissing om te scheiden en de dingen af te handelen zoals je behoort te doen. Met al de acties die je tot nu toe heb ondernomen, ben je alleen maar dieper de put in gekomen.
Denk je niet dat een open en eerlijk gesprek naar je vrouw toe veel beter zal zijn. Dat houd natuurlijk in dat je de keuze moet maken om in eerste instantie alleen op eigen benen tot rust zal moeten komen. Eerst de situatie met je vrouw aanpakken en dan pas met je vriendin. Nu ben je vanuit een 'veilig' nest bezig werkelijk alles kapot te maken wat er maar kapot te maken valt. Je zal je denkelijk een vreemde in je eigen huis voelen, schuldig, schichtig, niet op je gemak...Hoe lang wil jij hiermee door blijven lopen?
Zoals de zaken er nu voor staan is alle kwaad eigenlijk al geschied en zak je steeds verder het drijfzand in. Hiermee vergroot je wel het verdriet wat hiermee gepaard gaat voor je vrouw. Overspel is al erg genoeg, maar als dit ook nog eens jaren duurt zal de wond die in haar hart geslagen wordt alleen nog maar dieper zijn, en de tegenstand in haar laat groeien om dit tot een goed einde te brengen, wat dan ook heel begrijpenlijk is.
Het is mij duidelijk dat er voor jou geen geluk meer zit in je huidige huwelijk, dan is het ook zaak dat jij hierin zeker voor jezelf stappen in gaat ondernemen, want jouw 'ongeluk' is je gezins-ongeluk...en jij bent nu eenmaal de aangewezen persoon dit een halt toe te roepen. Je staat op een belangrijk kruispunt in je leven wat inhoud dat als je besluit te scheiden veel rompslomp met zich meebrengt...het een gaat niet zonder het andere, al zou je nog zo graag willen.

Die verliefdheid waar je over schrijft is inderdaad een vluchtgedrag...en denk je werkelijk dat die verliefdheid over zal slaan in diepe onvoorwaardelijke liefde voor je vriendin? Die zit ook duidelijk ook in een rebound-reactie tegenover jou, en je gevoel zegt je eigenlijk al dat wat ze doet niet in de haak is. Denk je dan werkelijk dat dit voor jullie een goede basis is om te starten? Ik denk van niet..deze relatie zal een kort leven beschoren zijn met voor jou een hoop verdriet extra.
Zorg eerst dat alles met je vrouw in orde maakt, zorg dan dat je ZONDER je vriendin op eigen benen komt te staan, en DAN pas gaat kijken of wat je voelt voor je vriendin werkelijk datgene is waar je dan naar op zoek bent. Verliefdheid heeft maar een bepaalde houdbaarheidsdatum...dat moet je toch zelf ook wel weten? Kijk daar dan even doorheen...Of wil je binnen no time in dezelfde situatie als met je vrouw terecht komen?
Nee..dacht het ook niet...
Uit respect voor je vrouw en kinderen moet je dit probleem aanpakken en je niet verschuilen achter iets wat er niet is. Take it like a man, an act on it...
Ik begrijp heel goed de reacties van de anderen die over je uitgestort worden, zij ondervinden wat jij nu aanricht, aan den lijve, en zij laten hierin ook hun hart spreken wat heel begrijpelijk is..
Nu ben je nog bij je vrouw voor alle verkeerde redenen, neem de goede redenen aan om jezelf en haar weer een eerlijke kans op geluk te geven, al doet het nu nog zo`n pijn.
Meer kan ik je niet aanraden in deze...
Heel veel sterkte en kracht toegewenst ..

Een warme groet Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Ja wat had je dan verwacht, alsof je als een rund een leeuwenhol opzoekt...

Hier zijn mensen die bedrogen zijn, en hun liefde verloren hebben en dan kom jij met je verhaal.
Geen wonder dat er mensen op hun staart getrapt zijn. En dan ook nog durven zeggen dat liefde blind en roekeloos maakt.

Dat zeg je wel mooi om je eigen geweten te sussen.
En natuurlijk zijn er meer van dit soort gevallen, ik val je niet persoonlijk aan maar zo'n verhaal schiet bij veel mensen hier in het verkeerde keelsgat.

Groet

J.

Volgens mij vraag je niet echt om raad en steun,maar wil je gewoon bestraffende woorden horen omdat je je zelf zo schuldig voelt.Jij hebt toch alles nog!! Iemand naast je in bed,iemand die voor je kookt,je was doet,je kinderen enz.Jij kent de pijn van liefdesverdriet niet, of wel en doe je dat liever een ander aan? Wat is werkelijk je gevoel? Moet wel zeggen dat jullie elkaar oprecht verdienen,maar of je liefdesverdriet ervaart of schuldgevoel? Wij zijn hier allemaal op deze side hard aan het werk met ons zelf in positieve zin.Daar hebben we allemaal veel voor op moeten geven en loslaten uit respect voor onszelf, die ander en het leven!! Kun jij dat ook? Ik wens je kracht en moed om te doen wat je moet doen,
lucifer

Wie ben ik om te zeggen wat goed is of wat fout is.Jij bent de enige die dat moet ervaren in jezelf. Ik weet zeker als je destijd had geweten wat je nu weet,je andere keuzes had gemaakt...toch!!
Ga vanaf nu verder met dit inzicht, het weten wat je nu hebt.Maak oprechte keuzes,schoon schip!! En probeer aan je gevoel van alleen zijn te werken, wees je bewust dat dit gevoel maakt dat je DEED wat je hebt gedaan!! Laat je niet langer meeslepen door dit vernietigende gevoel{ik ken het ook} maar probeer het te omarmen, erken dat het er is maar geef het geen macht in je bestaan.Anders creer je nog je eigen waarheid!!

Ik ben ook met deze gevoelens aan de slag,dus ik ken de strijd.........voel je gesteund ennuh ZET HEM OP!!
Lucifer

Speel open kaart tegen iedereen. Zeg je vrouw dat je eenzaam bent in je huwelijk met haar, dat het niet goed zit. Zeg haar dat je van je kids houdt en ook niet echt weg wilt bij haar of juist wel. Het wordt namelijk niet helemaal duidelijk. Zeg dat je een vriendin hebt en zeg tegen haar ...je vriendin dat ook zij open moet zijn naar een eventuele partner.
Dan kan iedereen oprecht kiezen en misschien blijf je bij je vrouw en misschien heb je je vriendin nog, maar dan is alles open en heeft ook je vrouw een keuze. Een keuze te gaan of te blijven, een keuze jou gedrag toe te laten of niet en de keuze haar warmte ook ergens anders te zoeken.

Pff dat zeg ik? Ja mijn ex ging vreemd, waarschijnlijk 2 jaar en toen ik het ontdekte loog hij en hij liegt tot op de dag van vandaag. Tegen mij en haar. Hij heeft mij beschadigd en tot op de dag van vandaag ondervindt ik er nog last van.

Eeffie