Eerst wou hij iets met een meisje dat ik ook ken, een hoer want ze doet niets anders dan vreemd gaan(zie vorige dagboeken). Toen kwam hij erachter dat ze gezoend had met zijn maat. Hij goed pissig en was er helemaal klaar mee. Toen de dag erop wist hij het allemaal niet meer wat hij wel en niet wou. Nu heb ik vandaag gehoord dat hij toch er weer in is getrapt. Hij heeft weer met haar gezoend en wil er dus nog wel iets mee. Fijn voor hem maar als zij hem besodemieterd, wat zeker gebeurd, dan hoeft hij niet meer naar mij te komen. Ik wil een goede vriendin voor hem zijn maar als hij zich niets van zijn vrienden aantrekt dan is dat voort zijn eigen probleem. Het ergste van alles is dat ik beelden voor me zie van hun samen. Ik word er echt kotsmisselijk van. Graag tips over hoe ik hierdoor kan komen

gister op stap geweest en hij was er ook. Ik had dus gehoord dat hij verliefd op iemand was en ik wist ook dat hij daarmee gezoend had. Wat ik ook gehoord heb is dat zij daarna met zijn beste maat gezoend had. Dat had ik gister tegen hem gezegd en hij goed over de zeik. Ik heb met hem gepraat en andere vrienden hadden ook zoiets van laat haar toch jij bent veel beter. Hij was er ook helemaal klaar mee en ik zou vandaag even bellen om te kijken hoe het met hem is. Nou dat heb ik gedaan. Ze hadden het goedgepraat en hij weet nu niet of hij nog wel of niet iets met dat meisje wil. Waarom heb ik gister toch weer me kwetsbaar naar hem opgesteld.

ik heb vandaag met hem gesproken. Hij heeft gevoelens voor een ander meisje en dat meisje kon ik zowiezo al niet uitstaan. Ik heb nu echt zoiets van ik ben toch veel beter dan haar. Het lullige is dat de laatste maanden hij niets van haar moest hebben. Ze heeft een naam nl hoer. en nu is dat ineens anders. Ik heb wel gezegd dat ik hun niet kleffend hoef te zien dat hij me dat wel schuldig is na 5.5 jr. Het is nog maar 2 weken uit!!!!!!!!! Ik voel me nu echt helemaal belazerd door hem. Waarom zij????? Misschien kan hij niemand beters krijgen. Ik weet het niet maar het doet verdomd veel pijn. 2 weken!!!!!

Het is nu al bijna 2 wk uit en ik begin nu echt alle gewoonte dingen te missen. Samen bij mij thuis zitten, samen wakker worden, samen op stap enzo. Ik ben mijn maatje kwijt. De ene persoon waar ik altijd vanuit kon gaan dat hij er was. Ik kan niet van vrienden verwachten dat ze er altijd voor me zijn. Dat kon ik van hem wel. Ik heb nu al 2 dagen niets anders dan depri gevoel. Wanneer houd het op. Hoe kan ik dat gemis kwijtraken. Ik wil me zo niet voelen. Het doet veel te veel pijn. Het stomme is nog dat ik hem niet zozeer mis maar gewoon zijn aanwezigheid. Hij heeft veel dingen geflikt en ik wil hem niet terug maar ik ben wel zijn aanwezigheid kwijt en ik voel me dus echt eenzaam.

ik heb echt last van een dip. Gister zijn we weer op stap geweest en ik weet dat hij in Tilburg is gaan stappen. Ik ben bang dat hij gewoon niet meer aan mij denkt enzo. Ik ga mezelf kwellen met de gedachten dat hij zoent met andere meisjes enzo. Ik wil die gedachten helemaal niet hebben maar ze komen en ik kan ze niet tegenhouden. Ik heb vadaag helemaal nergens zin in en weet ook helemaal niet hoe ik mezelf af kan leiden. Ik weet alleen dat ik me gigantisch rot voel. Als ik hem zie voel ik maar weinig voor hem maar het zijn grotendeels de tijden dat ik hem niet zie dat ik me dingen af ga vragen.

heb hem net gesproken. Hij gaat vanavond sjansen met andere meisjes!!!! En het is nog maar een week uit!!! Ik ben nu doodsbang om te gaan stappen ik weet niet of ik dat trek. Ik heb nu echt advies nodig. Wat moet ik doen???????

Gister heeft hij gebeld. Eerst om af te spreken om te praten want hij had geen oplossing. (net of je na een week een oplossing kunt vinden)Daarna belde hij terug om te zeggen dat hij toch niet komt en verder wil nadenken. Savonds belde hij om te zeggen dat hij vandaag schoenen komt halen en hij vroeg of ik maandag met hem naar de roze maandag ga!!????? Daarna belde hij weer hij verveelde zich. Ik heb hier een hekel aan want ik weet nu eindelijk wat ik wil en dan doet hij zo. Hij moet me niet negeren maar ook niet doen alsof er helemaal niets aan de hand is. Het maakt het allemaal zo ontzettend moeilijk.