Gister heeft hij gebeld. Eerst om af te spreken om te praten want hij had geen oplossing. (net of je na een week een oplossing kunt vinden)Daarna belde hij terug om te zeggen dat hij toch niet komt en verder wil nadenken. Savonds belde hij om te zeggen dat hij vandaag schoenen komt halen en hij vroeg of ik maandag met hem naar de roze maandag ga!!????? Daarna belde hij weer hij verveelde zich. Ik heb hier een hekel aan want ik weet nu eindelijk wat ik wil en dan doet hij zo. Hij moet me niet negeren maar ook niet doen alsof er helemaal niets aan de hand is. Het maakt het allemaal zo ontzettend moeilijk. Ik wil boos op hem zijn om wat hij allemaal gedaan heeft maar als hij zich gedraagt alsof er niets aan de hand is hoe kan ik dan toch verder met verwerken????? Het kan goed zijn dat hij over de telefoon anders doet dan wanneer ik hem zie. Dat zie ik vanavond wel want dan ga ik stappen met vrienden en hij komt ook. Ik denk dat ik vanavond dan zelf maar afstand hou of zo. Wat alles nog moeilijker maakt is dat ik voor 2 goede vrienden wat meer dan alleen vriendschap ben gaan voelen en bij 1 vriend komen er soms vlindertjes( kleintjes maar toch). Gister heb ik het hier met een andere vriend over gehad en hij vertelde dat omdat mijn ex niet echt liefde gaf( waarom was ik de laatste die het doorhad??? ) en ik nu door die twee zo ontzettend liefdevol ondersteund wordt het niet gek is dat ik dat zo voelde. Waarom voel ik me dan daar toch schuldig over. Hoe kan ik na een relatie van 5.5 jr in twee dagen zo'n gevoel bij een ander krijgen???? Ik voel me veilig bij hun enzo maar dan nog. Als ik terug ga kijken op mijn relatie klopt het wel wat er gezegd wordt. Ik heb altijd gegeven en hij altijd genomen. In het begin kreeg ik ook nog wel wat maar het laatste jaar is alles van mij uitgekomen. Dat doet eigenlijk best wel veel pijn om te weten dat hoezeer ik ook van hem houdt/hield hij dat al een hele tijd niet meer zo voelde. Nou zoals je kunt lezen snapte ik er al weinig van en nu nog veel minder.