Na de pijn van oud En nieuw was ik zo klaar met je. Boos En verdrietig ging ik het nieuwe jaar in ! Maar het rare is de boosheid begint nu al weer te slijten. Het maakt opnieuw plaats voor gemis. Jeetje wat mis ik de leuke momenten van ons samen wat zou ik graag terug willen in de tijd. Ik had heel veel dingen echt anders gedaan. Maar of dat uit had gemaakt weet ik eigenlijk niet. De liedjes op de radio over liefde brengen mij in 1 seconden met mijn hoofd bij Jou. Mijn gevoelens voor Jou zitten nog zo diep .

Don't make someone a priority if they only make you an option !

de regen die valt zijn mijn tranen van verdriet.
Ik laat ze niet lopen want ik wil niet dat iemand ze ziet.
alle tranen die ik heb gehad door jou van teleurstelling en verdriet.
Vallen bij deze tranen in het niet.
Ik ben thuis maar toch ook weer niet want de gene waar ik van hou is hier niet.
al de pijn die je mij hebt gegeven vallen bij het gemis van ons in het niet.
Als we zoveel van elkaar houden waarom lukt het dan niet.

ik mis je

Steeds meer begin ik spijt te hebben van die ene zin die alles veranderen.

Vorige keer schreef ik nog dat het zo goed ging maar zo slecht gaat het nu. Iedereen denkt dat het goed met mij gaat dat het beter gaat en het red. Maar eerlijk gezegd red ik het niet meer, Ik ga door voor haar voor mijn kleine meis maar mijn kracht begint op te raken. Ik ben moe en zo het liefst mijn spullen pakken en na een plekje alleen willen vertrekken.

Vandaag heb ik mijn housewarming gehad iedereen die mijn huisje nog niet had gezien zijn langsgekomen. Allemaal met een fotolijst met foto van hun voor op mijn gang. Nu dat iedereen weg is drinkt het ineens tot mij door. Ik leef nog ondanks alle pijn en verdriet ben ik er nóg. Ben ik doorgegaan met ademen en vechten en heb ik met veel hulp een mooie plek voor mij en mijn dochter weten te maken. Ik heb niet bij de pakkken neer gezeten maar gevochten ! En stiekem ben ik nu toch wel een beetje trots op mij zelf. Ik leef en heb het overleeft.

pff ik heb even een moeilijk momentje...
Heb net mijn kleine meid naar haar Papa gebracht.
Bah wat voelt dat toch altijd naar niet omdat ze bij hem is maar ik voel mij gelijk zo oncompleet. Tuurlijk het is soms heerlijk even een uurtje voor jezelf maar toch is dit anders. Als ik haar zo zie lopen met haar koffertje moet ik mij inhouden niet te gaan huilen pff.
Tegen hem ben ik deze week ook anders aan het doen. Ik bel hem niet meer en ik wil ook geen zoen meer als ik weg ga.