hi jij en ik

je voelt je oncompleet. logisch er is een stukje van je weg....balen !

Als ik haar zo zie lopen met haar koffertje moet ik mij inhouden niet te gaan huilen........van de trots ? dat zij zo dapper is ? haar pijn en verdriet op zij zet...blij als zij is haar papa weer te zien ?

Tegen hem ben ik deze week ook anders aan het doen. Ik bel hem niet meer en ik wil ook geen zoen meer als ik weg ga.

jij wilt een knuffel, zijn warmte, zijn nabijheid, zijn liefde...maar kunt dat niet krijgen dus nu ga jij hem straffen ?

snap ik heel erg goed ! echter ...hou je er aub rekening mee dat je kindje het allemaal ziet ? die wil niets anders dan dat het goed komt , dat jullie met respect over elkaar praten, dat weet jij ook als geen ander !

Ik wil niet meer op papier uit elkaar zijn maar kwa gedrag nog half bij elkaar. Ik wil of alles of niets. Ik hoop dat het door hem met rust laten en afstandelijk te doen. Eindelijk gaat begrijpen dat hij mij/ ons kwijt is. Gaat ie er dan nog niet voor vechten dan zal hij het nooit doen.
wat bij jou werkt wil niet perse bij hem werken ! welke behoeftes heeft hij die niet vervuld zijn ? waarom ging hij weg ? wat heeft hij allemaal gezegd niet leuk te vinden tijdens jullie samenzijn ?

Ik vind het heel erg moeilijk om hem niet steeds te bellen.
je wilt zijn aandacht, dat hij naar je luistert, dat hij er voor je is, dat hj je steunt en je hoort !

Maar ik ga sterk zijn en laat hem deze keer er voor gaan of niet ....
lieve lieve jij en ik...leg het hem eerst uit waarom je doet zoals je doet, lees je eigen behoeftes, lees de behoeftes van hem, kijk waar het mis ging en alleen als je aangeeft wat je wilt en waarom je dingen doet dan zal hij het gaan begrijpen....dit gaat hij nu niet begrijpen en zal slechts tot onbegrip leiden

maar het is zo logisch om te doen he ? lees mijn blog maar eens over boosheid van afgelopen zondag

heel veel sterkte bjm

hoi jij en ik dank je wel voor je antwoord, de stukken tekst met je uitleg heb ik weer proberen te vertalen voor je...je verhaal raakt mij nl en ik ben van mening dat je man je niet begrijpt zoals het nu gaat ! daarom onderstaand weer een antwoord voor jou...hoop dat je er wat mee kunt...jij wilt hem terug...mits.....hij voor je vecht....veranderen van hem gaat je niet lukken...dus die kans is klein...tenzij je het anders aanpakt ! probeerde je het al te laten zien, doe ik nu nog een keer aan de hand van jouw antwoorden :hoop dat je er wat aan hebt !

waarom niet trots ? zij is zo dapper, zo'n vechter die ondanks haar verdriet dapper doorstapt op weg naar haar papa ! is ? blij als zij is haar papa weer te zien !

ik snap wel dat jij verdrietig wordt..dat je vindt dat hij gewoon bij jullie hoort te zijn....de koffer met kleren kun je evt daar alvast neer zetten ..dan hoeft zij het niet mee te nemen...nee zonder gekheid het is inderdaad waardeloos !

Tegen hem ben ik deze week ook anders aan het doen. Ik bel hem niet meer en ik wil ook geen zoen meer als ik weg ga.
nee geloof ik niet, is niet van deze week...speelt al veel langer...schrijf je zelf ook....je vecht een strijd uit samen met je man...een strijd om het welzijn van je dochtertje...een strijd om het huis...een strijd om het verschil in normen en waarden tussen jullie..een strijd ook om het gehoord worden van jou...om het uiten van gevoel...een strijd ook om ...verzin het maar......

je schrijft .....ik wil hem niet straffen...maar zoals ik het lees doe je het wel...jij wilde verhuizen..hij deed er niets mee.....jij wilde dat hij minder ging werken...hij deed er niets mee.....jij wilde dat hij zijn woning te koop zou zetten....hij deed er niets mee........zoals ik het lees kwamen jullie dromen niet overeen, heb jij eisen gesteld die ingewilligd moesten worden door hem....en toen hij dat niet deed heb jij je conclusies getrokken......kan ook niet anders natuurlijk als je consequent wilt zijn.......en die zelfde lijn trek je nu logischerwijs door !

dus ja...ik constateer dat wij het niet eens zijn over of jij hem nu wel of niet straft...ik oordeel als volgt : jij straft hem wel..jij straft hem door weg te gaan, jij straft hem door de dingen te doen die jij doet, de dingen te zeggen die jij zegt....jouw oordeel is een andere, dat mag uiteraard...wij hoeven het niet eens te zijn...heb je echter wel eens aan je partner gevraagd hoe eea bij hem over komt ? hoe hij zich er bij voelt ?

jij schrijft immers :
Ik wil hem er niet mee straffen........hoe voelt hij dat ?

lieve jij en ik : jij schrijft verder :
Ik wil aan hem laten merken hoe het eigenlijk is. hoe het is alleen te zijn ? heb jij hem eerst uitgelegd waarom je deze stap hebt genomen? waarom je geen contact regel gaat toepassen ?

Ik merk aan hem dat ie het niet fijn vind om niet te weten wat ik doe en wat er allemaal speelt. ik weet het wel zeker !

hij heeft een bedrijf..hij heeft een doel in zijn leven....zijn kindje groot brengen..zijn bedrijf koestert hij...door zijn bedrijf is hij wie hij is...en dan is het crisis...en zegt zijn partner...je moet het huis verkopen..je moet minder werken........weet jij hoe het is op de huizenmarkt ? weet jij hoe het is in de economie ? weet je hoe het met zijn zaak gaat ? weet jij waar hij zich allemaal zorgen om maakt ?

Hij vroeg me zelfs net uit eten . Blijkbaar merkt ie dat het echt zo is. Dat ie me nu echt kwijt raakt. grote kans dat hij je helemaal niet kwijt wil, dat hij weet dat leuke dingen doen zou kunnen helpen om contact te verbeteren.....maar hoe zo zelfs.........deed hij dat nooit en had jij er wel behoefte aan ? je kunt ook gewoon tegen hem zeggen..nu wil ik echt dat jij mij een datum noemt dat wij samen even weg gaan...ik heb dat echt nodig ! en zeker weten dat hij dat had begrepen.........consequent en standvastig zijn......een woord en als dat woord uitgesproken wordt moet hij direct alles laten vallen

je kunt iemand niet veranderen, je kunt iemand hoogstens wat bij schaven...wat er moet gebeuren moet bij hem zelf vandaan komen !

goed te horen dat jij nooit slecht over hem praat ! dat er een foto hangt enzo...weet je wat ook goed helpt...schriftje maken en haar daarin vragen aan papa of mama laten schrijven.......kun je natuurlijk ook zelf opschrijven als zij die heeft. blijf die knuffels geven aan je partner asljeblieft...stop daar niet mee...is heel belangrijk voor het kindje...want die zit in een loyaliteitsconflict...wil niet kiezen en aapt jou na net als haar papa !

Gaat ie er dan nog niet voor vechten dan zal hij het nooit doen. wat is vechten...je wilt hem echt veranderen he ? dat lukt je niet, dat moet bij hem zelf vandaan komen, dan zul je empathievoller naar hem toe moeten zijn denk ik...weet jij waarom hij de dingen doet die hij doet ? met welke problemen zit hij ? vochtig huis kan ook aangepakt worden, daar hoef je niet voor te verhuizen ? optrekkend vocht valt te behandelen, muren kun je voorzien van een spouwmuur en een vochtwerend gepatenteerd systeem.......

Eerlijk gezegt zijn wij weggegaan. Niet omdat er geen liefde meer was maar omdat hij zijn gezin niet kon combineren met zijn werk.
Het werk (heeft een eigen bedrijf ) kwam altijd op nummer 1 als onze dochter ziek was of er iets aan de hand was hielp hij nooit mee. In het weekend wou hij alleen maar uitslapen want hij was zo moe. Iets leuks doen kwam niet in zijn woordenboek voor .Zijn huis is erg vochtig mede hierdoor was onze dochter continue ziek longontsteking, kroepaanvallen luchtweginfecties enz enz. Ik heb hem 2 jaar gevraagt om het huis te koop te zetten maar hij deed er niks voor.

Ik stond nog steeds ingeschreven en kreeg een huur huis. Ik heb hem gesmeekt om mee te gaan maar hij wou het niet. Voor de gezondheid van onze dochter en eindelijk de ruimte ( hadden een benedenwoning en nu een eensgezinswoning. ) ben ik toch gegaan. In het begin leek het er nog op dat hij toch mee ging maar al snel hielp hij niet meer mee.

een machtstrijd is dit geworden met verstrekkende gevolgen....

Toen ik geopereerd werd en ik hem vroeg of hij op onze dochter wou passen reageerde hij door dit wel te willen doen maar of ik wel om 16 thuis kon zijn om haar over te nemen. Hij moest namelijk werken! Toen ik vertelde dat ik mij van de narose nog wel beroerd zo voelen zij hij dat ik mij aanstelde. Dat was voor mij de druppel en ik heb de relatie beijndigt.

jij wilde steun, aandacht, gehoord worden, liefde....betrokkenheid, nabijheid, de zelfde droom najagen....
waarom werkt hij zo veel ? wat is er aan de hand ? wat gaat er in zijn hoofd om ? weet jij dat ?

Ik vind het heel erg moeilijk om hem niet steeds te bellen.
je wilt zijn aandacht, dat hij naar je luistert, dat hij er voor je is, dat hj je steunt en je hoort !

Maar ik ga sterk zijn en laat hem deze keer er voor gaan of niet ....
lieve lieve jij en ik...leg het hem eerst uit waarom je doet zoals je doet, lees je eigen behoeftes, lees de behoeftes van hem, kijk waar het mis ging en alleen als je aangeeft wat je wilt en waarom je dingen doet dan zal hij het gaan begrijpen....dit gaat hij nu niet begrijpen en zal slechts tot onbegrip leiden

Ik probeer hem steeds duidelijk te maken wat ik bedoel en wat ik voel maar het lijkt wel of het niet tot hem doordringt. Ik heb het gevoel dat afstand nemen nu het beste zal zijn. Hopelijk snapt hij het dan[/u] nee hij snapt het niet en gaat het ook niet snappen op deze manier...tenminste niet als hij hetzelfde denkt als ik....en ja ik heb heel veel gewerkt en toen ik dan besloot minder te gaan werken...hoefde het al niet meer, was mijn vrouw er van door en bleef ik achter met 2 kleine kinderen.........zij straft mij voor het er niet zijn de afgelopen 10 jaar......dus nu mag ik de komende 10 jaar op de kinderen letten......is niet zo hoor, want was er wel...elke keer dat mijn kinderen ziek waren, elke keer dat er problemen waren op hun scholen en dat was heel vaak...elk weekend dat zij aan het werk was...door de weeks ook denk zo;n 2 dagen per week de hele dag toen de kinderen klein waren....en hele periodes in de vakanties (kerst, herfst..grote vakantie de hele vakantie ! .......dus haar verhaal klopt niet....zo frustrerend ! , HAAR WAARHEID EN DIE VAN MIJ DIE BOTSEN NU AAN ALLE KANTEN WAT DIT BETREFT! en weet bijna zeker dat je man echt niet snapt wat er is....en jij bent boos...boos omdat hij jou een aansteller noemde...eigenlijk boos omdat hij je niet gesteund heeft....teleurgesteld omdat hij niet dezelfde droom heeft, teleurgesteld omdat je het idee hebt dat hij niet naar je luistert.........maar weet zeker dat hij waarschijnlijk heel anders denkt over wat er is gebeurd..........communicatie is echt heel belangrijk...begripvolle , geweldloze communicatie (marshall rosenberg.....lees dat boek maar eens ! met dank aan torn).........geen oplossingen maar luisteren en gehoord worden).

groetjes
bjm