Een maand is het nu alweer dat de vader van mijn aanstaande kindje, mijn (nu ex-) geliefde er een punt achter zette....voor mij zonder enige uitleg of reden....die kan ik alleen maar zelf invullen. Vorige week met zijn ouders gesproken, die overigens volledig achter mij staan en me steunen waar mogelijk. Tegen hen heeft hij gezegd dat hij nog stapelgek op me is, dat hij alles had geregeld om onze beiden gezinnen bij elkaar te brengen. En dat hij dolgraag samen verder wilde. Maar waarom communiceert hij dan niet met mij? Wat speelt er toch?

Ik neem een gom vast en veeg de kleur uit je gezicht.
Daarna wrijf ik over de lijnen van houtskool om de trekken van je gelaat te doen vervagen.
Op het eind blaas ik over het blad, de draadjes gom weg.
Ik sluit mijn ogen en kijk naar een leegte; een wit blad.
Wanneer ik echter duizel voorbij de gedachten, ben je daar weer.
Je kleurt je gezicht, je tekent jouw contouren.
Ik neem mijn gom en begin te vegen.
Opnieuw...

een breakdown

Tot nu toe ging het allemaal goed....kon ik mijn gevoelens van verdriet en gemis redelijk onder controle houden....maar vandaag...pffff.....

Nou moet ik zeggen dat de geboorte van mijn nieuwe buurjongetje en de geboorte van het dochtertje van mijn beste vriendin waarschijnlijk meehelpt aan mijn dip....dan gaan toch mijn gedachten naar mijn kleine meissie die straks zonder vader op zal groeien!

En dan komt toch die vraag....WAAROM??? Maar ja antwoorden heb ik niet en krijg ik niet...dus ik kan er niets mee!

Wat een dag....een mooie dag met veel inzicht in de situatie, dus een hoop vragen die de afgelopen dagen door mijn hoofd spookten kan ik nu aan de kant schuiven!

Ik ben eruit.....ik laat de hele relatie achter mij! Waarom? Dat zou je je af kunnen vragen.

Heel simpel....door het nieuwe inzicht van vandaag!

Deze site heeft mijn vorig jaar geholpen op de momenten dat ik het moeilijk had. Ik kon mijn frustraties en verdriet kwijt en daarnaast putte ik veel kracht uit de vele lieve reactie. Waarom nu weer hier terug?

Hopelijk schrijf ik op dit moment mijn laatste blog hier.....waarom? Om verder te kunnen met mijn leven, dingen af te sluiten en verder te gaan. Hopelijk weer gelukkig worden.

Deze site heeft mijn vooral de eerste paar weken heel erg geholpen. Jullie reactie hebben mij veel inzicht gegeven, veel steun en medeleven. En nu? Nu is het weer tijd om verder te gaan.

Huilen doe ik gelukkig al een tijdje niet meer, de boosheid is ook al stukken minder. Verdriet en gemis? Ja, dat zit er nog wel, maar het lukt me steeds beter daar mee om te gaan.

Als ik mijn laatste blog lees, dan is het enige wat in mij op komt....oh oh wat dom!!!

Ik was inderdaad verder met mijn leven gegaan. Had weer zin in alles. Had zelfs iemand leren kennen waar ik weer leuke dingen mee deed. Iemand die stapel gek op me was en het met mij wel zag zitten.....

Tot de dag dat ik een vriend naar zijn graf bracht, daar kwam ik hem weer tegen....mijn ex!

We keken elkaar aan en ja de liefde zat van beiden kanten nog zo diep....ik moest weg daar...dit ging fout aflopen.