Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Ik neem een gom vast en veeg de kleur uit je gezicht.
Daarna wrijf ik over de lijnen van houtskool om de trekken van je gelaat te doen vervagen.
Op het eind blaas ik over het blad, de draadjes gom weg.
Ik sluit mijn ogen en kijk naar een leegte; een wit blad.
Wanneer ik echter duizel voorbij de gedachten, ben je daar weer.
Je kleurt je gezicht, je tekent jouw contouren.
Ik neem mijn gom en begin te vegen.
Opnieuw...
Mooi he...
Hee Jada,
Ik ken dit, het is ooit geplaats door iemand die me erg dierbaar is..
Het is zo heftig, mooi .....
Pfffff het brengt mij even terug naar toen...
Liefs Spijt
Mooi
Mooie tekst, en alles is zo waar, hoe elke dag er uit ziet met pijn overal
Maar op een dag zal je die gom niet meer nodig hebben en zal jij degene zijn die naar het witte blad kijkt en zeg: Hier ben ik weer, de ware ik! Op dit geluk heb ik lang gewacht maar ik ben er!
Sterkte alvast!
Groetjes