Hallo iedereen

Ik heb hier al een hele tijd niets gepost omdat er een doorbraak leek te zijn gekomen in mijn ex-verhaal.

Drie weken geleden hebben we mekaar namelijk teruggezien (bewust) en de vonk was nog steeds groot, heel groot.
We leken beiden enorm blij elkaar terug gevonden te hebben, hebben lang gepraat over het gebeurde en de toekomst, en zijn opnieuw begonnen.

Wel had ik verteld dat mijn ex bindingsangst LIJKT te hebben.

Het is een tijdje geleden dat ik nog iets over mijzelf gepost hebt.
Ondertussen nog wel telefonisch contact gehad met mijn ex. Aangezien we samen in de fotografie zaten, en hij in september een huwelijksreportage moet maken, vroeg hij mij of ik toch niet meeging daarheen. Zelf vind ik het ook leuker als je met twee foto's maakt, dus ik zei hem erover te zullen nadenken.

Hi kids

Ik spreek niemand persoonlijk aan, MAAR :

Waar zijn jullie nu eigenlijk mee bezig?

Beetje ruziemaken op een site als deze? Waar iedereen al genoeg te verwerken heeft?

Anderzijds : brengt wel lol in de keet, 't is eens iets anders dan klagen en zagen over ons LDVD;

Neen, eerlijk, stop er toch eens mee zeg. Het is gewoon kinderachtig wat jullie doen. Is dat mekaar steunen?

Sorry, maar ben een beetje ontgriefd hierover.

En ik weet : het is het allemaal niet waard, elk zijn mening, elk zijn gevoelens op welk moment dan ook.

Keep it easy, will you?

Groetjes

Wat doe je met iemand die zegt dat hij al een paar dagen niet gaat werken, niet meer eet, geen energie meer heeft door onze breuk?

Die aangeeft misschien nu nog een dikkere muur te zullen opbouwen na onze breuk?

Die weent, omdat hij zo moeilijk kan loslaten?

Die alle fijne dingen uit de relatie dubbel en dik in de verf zet?

Die zegt je te missen?

Die zegt "we zijn niet meer aan mekaar verbonden, maar zijn ook niet los van mekaar"?

Die zegt : afscheid nemen, dat willen we beiden niet?

MAAR ANDERZIJDS ZEGT

Ik heb hem gisteren nog eens gehoord. Voor de laatste keer.

En het voelt aan alsof ik pas nu (na drie weken) aan mijn rouwproces moet beginnen.

We hebben een heel eerlijk en oprecht gesprek gehad. Allebei gehuild omdat we afscheid moeten nemen.

Het is precies of we het beiden niet willen, maar niet anders meer kunnen. Terwijl ik dit schrijf stromen de tranen over mijn wangen. Ik voel mij compleet gedesoriënteerd, mijn grote liefde is weg uit mijn leven.

We hebben nog gepraat over de goede dingen tussen ons, gelachen, net als vroeger.

Ben nu een week verder, en meneer is terug van skireis.

Het eerste wat ie deed, was mij bellen en sms'en. Maar ik was er niet, was naar de cinema met een vriendin.

Keek dit weekend eventjes op zijn facebook en wat zie ik? Meneer heeft zich recentelijk (dus terwijl we nog samen waren!) ingeschreven op een dating site om mensen in zijn buurt te ontmoeten!

Gisteren met zijn ex gebeld. Degenen waarmee hij mij bedrogen heeft.
En die dan mij opbelde om te zeggen dat ze ons succes wenste maar of ik wel wist dat hij maanden met ons tweeën geslapen heeft (ik viel uit de lucht, compleet).

Nu ik heb haar gebeld. Ik zocht antwoorden denk ik.
Maar ik had dit beter niet gedaan. Ik voel me er klein en schuldig door.

Nu per ongeluk vernam ik van haar dat hij met haar zus naar de cinema is geweest. Hij had me dit niet verteld. Weerom een leugen dus.