Even dacht ik de liefde in mezelf te hebben gevonden na alle teleurstellende vormen van liefde achter me te hebben gelaten. We kennen het allemaal wel: verliefdheid, houden van, vertrouwen, oprechtheid, vriendschap, relatie... onbaatzuchtige pure liefde. Allemaal luchtkastelen. Leugens en bedrog zijn het. De grootste bedrieger ben ik zelf. Dat is het trieste ervan. Dacht werkelijk dat er zoiets bestond als de liefde maar het blijkt maar illusie te zijn. Mijn eigen gecreëerde waanvoorstellingen. Ik ben ontwaakt uit de droom die mijn op de been hield, voor de gek hield.