Wat fijn om jullie reacties te lezen.
ik heb zoveel zitten wikken en wegen en heb dan toch besloten om niet een kindje op de wereld te zetten nu.
Ik weet dat de besissing juist is, voor mij, op dit moment.Maar dat is Weten...en voelen is toch iets anders>

Ik heb nu extra verdriet. Ik heb mijn kindje en zijn kindje niet een leven gegeven en voel dat ik dat ook niet moet geven aan mijn liefde voor hem.

Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik denk elke dag aan hem en ik heb het idee dat het nu allemaal erger is geworden omdat het gewoon een extra heftige tijd is.

Hij is een collega, Ik zie hem vaak, soms wel twee keer per dag.

Ik kan mijn kont niet keren hier in Utrecht of ik zie hem wel. We lopen rond in dezelfde cirkel van vrienden, collega's. Zelfde feestjes, zelfde lunchcafés. We hebben dezelfde ideeën, grappige bezigheden, zelfde humor. We lijken op elkaar alleen is hij wel meer gesloten dan ik. Ik ben nogal open en ik kan slecht liegen. ik deel mijn hart graag en ga gesprekken aan. Hij leek dat heerlijk te vinden. Ik had het gevoel dat hij hunkerde naar iemand zoals ik om hem heen.