Vorig jaar heb ik hier geschreven hoe het met mij ging. Het ging toen namelijk heel slecht met mij. Hij had het namelijk uitgemaakt; en wel heel plotseling. Ik had echt niets door, snapte er niks van en was heel verdrietig. Na 2 maanden is het toen toch weer goed gekomen en de afgelopen 8 maanden zijn we heel gelukkig geweest samen. Maar ineens 2 weken geleden maakte hij het weer uit. En weer heeel plotseling. WHAH! Wat was ik boos en heel verdrietig! Ondertussen hebben we 2 jaar een relatie gehad, waren gelukkig en deden leuke dingen samen. En nu ineens is HET gevoel weg bij hem. Hij ziet het niet meer zitten en dan moet het dan maar uit zijn. Ik was en ben hartstikke boos! Na die 1e keer dat het uitging hebben we alles goed uitgepraat en ik vertrouwde hem weer helemaal. We konden zelfs al wel wat plannen voor de toekomst maken. Ik voel me ontzettend boos en verdrietig, ben gewoon concreet in de prullebak geschopt! Dit heb ik toch helemaal niet verdiend?? Waarom wordt er zo met je omgegaan, zelfs na 2 jaar? Dat kan je toch niet maken. Je mag toch aannemen dat je na 2 jaar dingen bespreekt en ervoor wil vechten...

He, ik had vanochtend net zo'n zin in het weekend. Lekker een beetje uitslapen, afspreken met allerlei mensen. Dingen doen die ik al een hele tijd moet gaan doen. Gewoon relaxed.
Maar nee hoor, krijg ik dus weer een terugslag.....
Waarom is het nu uit? Waarom kan ik niet afspreken met hem en samen leuke dingen doen en heerlijk uitslapen, zoals we altijd hebben gedaan? Wat zal hij allemaal gaan doen dit weekend?
WEEEH, ik heb helemaal geen zin meer in het weekend...

Wat verschrikkelijk allemaal! Ik houd het niet meer uit. Het is uitgegaan, maar waarom?? Het maakte het uit een aantal weken geleden, maar hij kreeg toch spijt na 3 dagen. Weer gepraat; hij wist het allemaal even niet meer. Hij moet nadenken. Wat moet je dan doen? Moet je het aan laten en een beetje verder modderen en hopen dat het uiteindelijke goed komt? Of moet het dan uit zijn zodat hij bij zichzelf na kan denken wat hij nu eigenlijk wil. Afijn, het eerste is toen gekozen. Heerlijk om smorgens naast hem wakker te worden, maar de dag is weer verschrikkelijk omdat je wil weten wat er vanavond weer zal komen?? Enorme vragen en gevoelen...bleh...