Vorig jaar heb ik hier geschreven hoe het met mij ging. Het ging toen namelijk heel slecht met mij. Hij had het namelijk uitgemaakt; en wel heel plotseling. Ik had echt niets door, snapte er niks van en was heel verdrietig.Na 2 maanden is het toen toch weer goed gekomen en de afgelopen 8 maanden zijn we heel gelukkig geweest samen. Maar ineens 2 weken geleden maakte hij het weer uit. En weer heeel plotseling. WHAH! Wat was ik boos en heel verdrietig! Ondertussen hebben we 2 jaar een relatie gehad, waren gelukkig en deden leuke dingen samen. En nu ineens is HET gevoel weg bij hem. Hij ziet het niet meer zitten en dan moet het dan maar uit zijn. Ik was en ben hartstikke boos! Na die 1e keer dat het uitging hebben we alles goed uitgepraat en ik vertrouwde hem weer helemaal. We konden zelfs al wel wat plannen voor de toekomst maken. Ik voel me ontzettend boos en verdrietig, ben gewoon concreet in de prullebak geschopt! Dit heb ik toch helemaal niet verdiend?? Waarom wordt er zo met je omgegaan, zelfs na 2 jaar? Dat kan je toch niet maken. Je mag toch aannemen dat je na 2 jaar dingen bespreekt en ervoor wil vechten...
Ondanks dat ik erg verdrietig ben, gaat het wel een beetje.
Je probeert je de hele tijd maar groot te houden. Maar dat lukt natuurlijk helemaal niet. Gisteren zag ik hem; hij was leuk aan het dansen met vrienden. Erg gezellig allemaal en ineens waren mijn vriendinnen verdwenen en stond ik alleen... Ja, zij stonden gezellig met hem te dansen (zij kennen hem namelijk ook heel goed als huisgenoten). Hij doet zich leuk voor tegen iedereen, vertelt weinigen wat over wat hij voelt en maakt alleen maar meer grapjes om het maar te kunnen vergeten. Nou ik was dus gisteren compleet overstuur! Trok het echt niet meer, terwijl het die dag best goed ging met me. Elke keer gebeurd er weer iets en dan stort je weer helemaal in....VERSCHRIKKELIJK! Wanneer gaat dat voorbij?

Ik ben nu helemaal alleen, natuurlijk heb ik hopen vrienden die mij helpen. Maar toch he, je moet het uiteindelijk allemaal zelf doen. Constant maalt het in mijn hoofd, zelfs als ik slaap; als ik wakker wordt ben ik nog steeds moe omdat ik de hele nacht heb liggen denken.... Gek word je ervan! Ineens moet je over zoveel dingen nadenken.... en heb je niemand meer om alles mee te delen....