Zo het is al bijna 2 maanden geleden dat het uit is gegaan. En al zeker anderhalve maand geen contact meer. Poeh hey het is zo moeilijk. Ik probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken, naar feestjes, vrienden, studie. Maar hij blijft in me hoeveel ik ook doe en hoeveel ik geniet. Ik vraag me af waar hij is, of hij gelukkig is, of hij aan me denkt, of ik überhaupt iets voor hem beteken heb? Ik snap niet dat hij me zo kan laten vallen ..zo stom om iets te breken wat zo waardevol is.

Ik kwam dit nummer/gedicht gisteravond tegen van Toon Hermans. Het raakte mijn ziel en hart, ik hoop ook de jouwe. Want in deze donkere tijden kunnen we mensen als deze gebruiken:) of er een worden:)

Toon hermans - er moeten mensen zijn die zonnen aansteken

Er moeten mensen zijn

die zonnen aansteken,

voordat de wereld verregent.

Mensen die zomervliegers oplaten

als het ijzig wintert,

en die confetti strooien

tussen de sneeuwvlokken.

Die mensen MOETEN er zijn.

Er moeten mensen zijn

Het is nu bijna precies een maand geleden dat hij mij liet gaan. Onverwachts en pijnlijk en naar , het voelt als een vage droom. Eerst was het een nachtmerrie maar hoe verder in de tijd ik ga hoe meer het een droom word. Ik mis hem nog steeds maar nu niet meer de prince charming die hij werd gecreëerd door mijn angstige uitspattingen, maar nu de jongen die hij is. Na vele malen in mijn hoofd en overwegingen, weet ik dat ik zonder hem een mooi leven kan opbouwen. Natuurlijk mis ik de knuffel, de kusjes en de taal en ons.

Lieve schat,

Je leeft in me,
geruisloos
sla je mijn hart
met de jouwe

De tijd lijkt verborgen
in wachtrijen van duizenden jaren
geduld en liefde
op de proef gesteld

tranen gaan zoals
de woorden voor jou
ik verslik ze
en laat ze in gedachten gaan

Ik mis je
echoot door mijn ziel
drie woorden die de zon zelfs doet verbleken
alles om me heen is koud

Hoor je me nog
ergens daar binnen
liefde
zal altijd winnen

Hallo lieve mensen,

Ik lees nu een boek en het helpt om rust te vinden en aan de ene kant meer duidelijkheid. Ik ben zelf ook niet toe aan dingen die ik normaal super vind maar nu gewoon niet kan doen omdat het zo zinloos voelt en wil het liefst in een hoekje verstoppen en heel hard huilen. Maar het leven gaat verder en hoe dan ook mijn ex over mij voelt ik wil ook al komt hij terug een goede terugval basis bouwen. Het is hartstikke moeilijk, maar het is de enige weg. En trouwens hoe lekkerder jij weer in je vel bent hoe interessanter jij bent voor je ex.

Het is nu bijna precies twee weken geleden toen wij ruzie kregen en daardoor de relatie stuk ging. Sinds die dag probeer ik tijd portalen te vinden waardoor ik het verleden kan veranderen. Ik mis hem verschrikkelijk, ik kan het niet helpen maar hij zit in me verstopt. Ik baal van mijn fouten en ben bezig mezelf te verbeteren ook voor mezelf maar ook voor hem. We hebben elkaar het laatste keer gezien vorige week zondag, en het was echt super ontmoeting de liefde bloeide op en hij zelfs dat het wel weer goed zou komen tussen ons.