Ik kwam dit nummer/gedicht gisteravond tegen van Toon Hermans. Het raakte mijn ziel en hart, ik hoop ook de jouwe. Want in deze donkere tijden kunnen we mensen als deze gebruiken:) of er een worden:)

Toon hermans - er moeten mensen zijn die zonnen aansteken

Er moeten mensen zijn

die zonnen aansteken,

voordat de wereld verregent.

Mensen die zomervliegers oplaten

als het ijzig wintert,

en die confetti strooien

tussen de sneeuwvlokken.

Die mensen MOETEN er zijn.

Er moeten mensen zijn

die aan de uitgang van het kerkhof,

ijsjes verkopen,

en op de puinhopen

mondharmonika spelen.

Er moeten mensen zijn,

die op stoelen gaan staan,

om sterren op te hangen

in de mist.

Die lente maken

van gevallen bladeren,

en van gevallen schaduw,

licht.

Er moeten mensen zijn,

die ons verwarmen

en die in een wolkenloze hemel

toch in de wolken zijn

zo hoog

ze spingen touwtje

langs de regenboog

als iemand heeft gezegd:

kom maar in mijn armen

Bij DAT soort mensen wil ik horen…

Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen

ook als de muziekanten al naar huis zijn gegaan

Er moeten mensen zijn

die op het grijze asfalt

in grote witte letters

LIEFDE verven

Mensen die namen kerven

in een boom

vol rijpe vruchten

omdat er zoveel anderen zijn

die voor de vlinders vluchten

en stenen gooien

naar het eerste lenteblauw

omdat ze BANG zijn

voor de bloemen

en BANG zijn voor:

“ik hou van je”

Ja,

er moeten mensen zijn

met tranen

als zilveren kralen

die stralen in het donker

die de morgen groeten

als het daglicht binnenkomt

op kousenvoeten

Weet je,

er moeten mensen zijn,

die bellen blazen

en weten van geen tijd

die zich kinderlijk

verbazen

over iets wat barst

van mooïgheid

Ze roepen van de daken

dat er liefde is

en wonder

als al die anderen schreeuwen:

“alles heeft geen zin”

dan blijven zij roepen

“neen, de wereld gaat niet onder”

en ze zien in ieder einde

weer een nieuw begin

Ze zijn een beetje clown

EERST het hart

en DAN het verstand

en ze schrijven met hun paraplu

“i love you” in het zand

omdat ze zo gigantisch

in het leven opgaan

en vallen

en vallen

en vallen

en OPSTAAN

Bij DAT soort mensen wil ik horen

die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen

ook als de muziekanten al naar huis zijn gegaan

de muziek gaat DOOR