Gisteren een gesprek gehad met C. hem nogmaals geconfronteerd met het hele seksueel getinte e-mails.
C. begint mij uit te leggen dat hij een nare jeugd heeft gehad, geen vader in zicht, moeder die hem op zijn 18e op straat zette en niemand die hem opving waardoor hij toen een tijd op straat heeft geleefd.
C. legt uit dat hij in zijn hele leven zich niet begrepen heeft gevoeld, niemand nam zijn gevoel serieus en hij moest maar gewoon doorgaan..

Sommige van jullie zullen mijn vorige blog gelezen hebben..
Mijn gevoelens gaan de laatste zo op en neer..
T ene moment denk ik: ik moet m vergeven en wil weer door met hem..
En daarna denk ik: maar hoe dan? hoe zou ik hem weer kunnen gaan vertrouwen als ik ervoor kies hem terug te nemen?
En dan: hij zegt van alles waar hij mee bezig is om af te rekenen met zn verleden etc...maar doet hij dit ook echt? hoe weet ik dat? ik weet t alleen maar omdat hij t zegt maar heb er nou niet echt een bewijs voor..

Hallo allemaal,
na hier ongeveer 3 jaar niet meer te zijn geweest, ben ik hier toch terug om een nieuw verhaal te posten.
In juli 2009 heb een ik een jongen leren kennen ( na een aantal maanden van contact via mail en msn elkaar besloten te ontmoeten). De eerste date was geweldig, ik voelde me direct op mn gemak en de vonk sloeg over. Sindsdien zijn we niet meer van elkaars zijde geweken. Ik kon goed met hem praten, hadden dezelfde interesses en waren gewoon stapelverliefd op elkaar.