Gisteren een gesprek gehad met C. hem nogmaals geconfronteerd met het hele seksueel getinte e-mails.
C. begint mij uit te leggen dat hij een nare jeugd heeft gehad, geen vader in zicht, moeder die hem op zijn 18e op straat zette en niemand die hem opving waardoor hij toen een tijd op straat heeft geleefd.
C. legt uit dat hij in zijn hele leven zich niet begrepen heeft gevoeld, niemand nam zijn gevoel serieus en hij moest maar gewoon doorgaan..
C. legt uit een behoorlijke knauw te hebben opgelopen door heel zijn verleden, en dat hij daar zeker al veel van verwerkt heeft, maar dit laatste stuk dus blijkbaar nog niet..
Hij geeft aan zich jarenlang te hebben afgezonderd van mensen, had geen vertrouwen meer in mensen dus vertelde zijn verhaal dan ook maar aan niemand..werd een harder persoon, kreeg de schijt aan wat mensen zeiden/deden/dachten etc.. en ging geisoleerd leven. Hij had wel een vriend : M. maar heeft nooit serieus met M gepraat over zijn gehele verleden omdat hij d8 dat dit niet kon.
C. geeft aan het gehele verhaal van de mailtjes heel vaak tegen mij heeft proberen te vertellen, maar kon het uiteindelijk niet uit angst dat ik bij hem weg zou gaan.
Waarom hij die mailtjes heeft gestuurd: nooit een vader gehad, wilde aandacht, ging zich isoleren en kreeg op deze manier aandacht en aan de andere kant deed hij het om deze mannen uit te dissen aldus C. omdat wat deze mannen doen niet normaal is aldus C.
Maar waarom dan seksueel getinte mails naar mannen: weet C. ook niet..miss omdat hij een vaderfiguur gemist had, deze vraag stelt hij zichzelf ook veelvuldig de afgelopen weken zegt hij..
C. zat hard te huilen en leek in mijn ogen open kaart te spelen: zo vroeg ik hem waarom stopten de mailtjes in juli 2009 en begonnen ze weer in april 2010..waarop C. antwoorde dat hij in die tussentijd ook mails had gestuurd, maar deze al had verwijderd. Hij heeft nu ook zijn oude mailadres verwijderd zodat geen mensen die zijn mailadres hem via die weg kennen nog kunnen benaderen..
C. zegt dat hij zelfs als het mij rust geeft zijn wachtwoord wil geven, zodat ik kan zien waar hij mee bezig is.
Hij geeft aan te willen vechten voor mij: hoelang dat duurt maakt hem niet uit als hij maar weer bij mij kan zijn een nieuwe start...
Hij zegt zelfs dat als wij eruit komen dat hij zijn verhaal hierover gerust wil doen tegenover mijn vrienden en familie..
en dan denk ik: dat zegt wel wat toch??als hij bereid is mijn ouders, vrienden, broer , zus etc.. te vertellen wat hij gedaan heeft en waarom?dan ga je namelijk nogal met de billen bloot..toch??
Ik heb hem gezegd dat ik ook niets liever wil dan bij hem zijn, maar niet weet hoe het vertrouwen terug te krijgen, en daarnaast nu behoorlijk verward te zijn door de gehele situatie vd afgelopen weken..In mijn hoofd spelen nog veel meer dingen: mijn werk waar ik me nu al voor de 2 keer heb ziekgemeld door deze situatie en waarvoor ik naar de arbo arts moet, wat vrienden en familie van mij zullen denken als ik bij hem terugga, ga ik vrienden dan verliezen? en als ik bij hem terugben hoe voelt dit dan??
Gisteren was het fijn om dezelfde vragen die ik meerdere malen al gesteld had via de telefoon recht in zijn gezicht te vragen, zo kon ik zien hoe hij hierop reageerde..
Hij weet dat ik nu tijd nodig heb om alles rustig op een rijtje te zetten en over alles na te denken etc..
Hij vroeg wel of hij me af en toe mag bellen of mailen, ik heb gezegd dat dit mocht..

C. bleef maar zeggen: jij bent mijn ware liefde, met jou wil ik kinderen, toen ik je voor de eerste keer zag wist ik t wij zijn 2 handen op 1 buik etc etc..
En dat is lastig om te horen, want zo voelt het ook voor mij maar ik zit ook met deze situatie in mijn maag....

Daarnaast wil ik iedereen bedanken die tot nu toe heeft gereageerd op mijn vorige 2 blogs via een privebericht of een gewoon bericht, deze berichten helpen mij om de situatie via verschillende invalshoeken te bekijken..
dus ik hoop dat ook iemand de moeite neemt om op deze blog te reageren...

liefs,
daantje19