Hallo allemaal,
na hier ongeveer 3 jaar niet meer te zijn geweest, ben ik hier toch terug om een nieuw verhaal te posten.
In juli 2009 heb een ik een jongen leren kennen ( na een aantal maanden van contact via mail en msn elkaar besloten te ontmoeten). De eerste date was geweldig, ik voelde me direct op mn gemak en de vonk sloeg over. Sindsdien zijn we niet meer van elkaars zijde geweken. Ik kon goed met hem praten, hadden dezelfde interesses en waren gewoon stapelverliefd op elkaar.
Totdat ik 3 weken geleden iets schokkends te zien kreeg. Ik weet dat ik het niet had moeten doen maar ik heb zijn e-mail gekeken..Waarom?geen idee! Toen ik het aanklikte wilde ik het eigenlijk al wegklikken maar toen zag ik schokkende dingen.
Het bleek dat hij seksueel getinte mails naar mannen had gestuurd, dit mailcontact was beeindigd precies voordat wij iets kregen. Maar ik zag weer een aantal mailtjes staan van april dit jaar. Ik stond te trillen op mn benen, kon het niet geloven. Ik heb mijn vriend hiermee geconfronteerd en zei dat hij mijn huis uitmoest..(we woonden niet samen maar wel veel spullen van hem lagen bij mij).
Hij stond daar maar , ging niet eens in de verdediging en dat maakte me nog wel het meeste kwaad..Ik dacht dit kan niet waar zijn mijn vriend met wie ik bijna 10 maanden een relatie heb is BI??
Nadat ik hem weggestuurd had heb ik veel mails gestuurd met vragen, hierop reageerde hij dat hij het voor de grap had gedaan maar snapte dat ik hem niet geloofde...Ik bleef maar denken..wat een klootzak!!
Totdat ik gisteren met hem belde, hij begon uit te leggen waarom hij het gedaan had. geeft aan het gedaan te hebben voor de aandacht, heeft zelf een moeilijke jeugd gehad is op zijn 16e op straat gezet door zijn moeder en niemand die hem wilde helpen. Daarnaast nooit contact gehad met vader. Hij geeft aan toch meer te kampen met dit verleden dan hij dacht en hierdoor op een hele verkeerde manier heeft geprobeerd om aandacht te zoeken.
Hij zegt dat hij bezig is met het afrekenen van zijn verleden, nu dingen voor zichzelf op een rijtje aan het zetten is en stappen is aan het ondernemen om niet meer alleen thuis te blijven zitten maar meer dingen te gaan ondernemen.
Daarnaast geeft hij aan de afgelopen weken zo gereageerd te hebben omdat hij niet wist hoe hij dit moest verantwoorden naar mij, hij schaamde zich en had zijn gevoel geblokkeerd.
maar nu zag hij in wat hij had aangericht en wat hij mistte...
Ik ben nu behoorlijk in de war...Hij was altijd dacht ik mijn ware liefde...Maar nu heb ik twijfels..En na dit telefoontje zijn er wel meer dingen duidelijk geworden maar toch..
Het is ook nog is zo dat ik de afgelopen weken vrienden/familie ervan op de hoogte heb gesteld wat hij mij aan heeft gedaan, ik moest mijn verhaal kwijt. Deze denken nu natuurlijk niet meer positief over hem en zijn erg geschrokken.
Ik zit nu in een erg groot dubio met mezelf, mijn gevoel zegt dat ik eraan wil werken om weer samen te komen uiteindelijk. Maar mijn verstand zegt: zelfs als ik dit aan zou kunnen hoe reageert iedereen hierop?
Ik heb tegen hem gezegd dat ik tijd nodig heb om alles te verwerken en op een rijtje te zetten, want nu spelen mijn emoties zo'n enorme rol dat ik nu geen beslissingen hierin kan nemen..
Mijn ex is dan heel begripvol, wil me alle tijd geven die ik nodig heb, en wil in die tijd ook aan zichzelf gaan werken om alles op een rijte te zetten....
Wie heeft er advies??