Beste LDVD-ers,

ben ik weer, terug van even weg geweest, dacht dat het wel weer ging, maar No Way.....

Hier even een update/vervolg van de laatste periode.
Na wederom ettelijk vele frustraties en huilbuien verder wil ik er zo klaar mee zijn, met mijn dierbare ex.
Ik hak m'n vingers eraf als ik hem weer dreig terug te sms-en en gooi de telefoon uit het raam als hij belt, althans dat waren mijn voornemens.....

Twee weken geleden kwam mijn ex bij mij uithuilen omdat hij ruzie had met Het Mens over MIJ notabene(ZIJ: 12 jaar jonger dan ik ben, ambiteus, studeert geneeskunde, komt uit voorbeeldige familie, heeft veel vrienden, is muzikaal, ex en zij hebben dezelfde humor, ex en zij hebben dezelfde muziek+filmsmaak, blablabla).

Wat mij steeds zenuwachtiger maakt is het vooruizicht van de feestdagen die er aan komen (over ongeveer zes weken!!).

Mijn eerste decembermaand zonder mijn mannetje en zijn familie. Gatver?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶Ik denk dat ik de kerst nog wel doorkom; eerste kerstdag zie ik nog wel voor me dat ik de gehele dag in m'n bed doorbreng met het dekbed over mijn hoofd getrokken en deze dag bruut negeren. De tweede kerstdag zijn er wel weer wat winkels open en hopelijk ook de sportschool. Dus dan is er iets meer te beleven, wat meer afleiding.

Maar waarom is alles in december toch ook zo gericht op Gezelligheid, Familie en Samenzijn?

Het weekend is voorbij, ik heb het er zonder al te veel kleerscheuren vanaf gebracht. Wat wel iets minder was, was dat het hele weekend in het kader stond van mijn Ex-Schoonfamilie. Ik heb eerder eens geschreven dat het niet handig was om nog contact te blijven houden met je ex-schoonfamilie. Maar waarom zijn ze dan zo aardig, voel ik me er zo goed thuis, voelt het als MIJN huis??

Eerst was vrijdag iets voorgevallen met mijn ex-schoonzusje. Onbedoeld ben in vrij ver gegaan om mijn ex-schoonzusje aan een geschikte baan te helpen binnen het bedrijf waar ik werk (nee! niet dezelfde locatie!). Maar aangezien zij een beetje een makkelijk karakter heeft, liet ze alles maar gebeuren. Ik moest alles aan Personeelszaken doorgeven, haar CV, afspraak voor haar maken, liefst ook alvast het sollicitatiegesprek voor haar doen. Ze is zelf amper ge?ɬØnteresseerd in de baan (wel in het geld), ze gaat er gewoon vanuit dat alles voor haar geregeld wordt (zoals dat altijd in haar leventje wordt gedaan).

Beste Pijndieblijft,

Het gaat uiteraard niet om dat ik 100 x per dag wilde horen dat ik slank/slim/mooi/briljant/uniek/fantastisch/onmisbaar etc. ben/was. Inderdaad, dit zijn woorden en helemaal loos wanneer ze niet gemeend zijn.
Het gaat om een gevoel dat ik miste in deze relatie. Ergens voelde het niet ook niet goed onze relatie, ik miste het gevoel Samenzijn.
Vandaar die bevestiging. En in mijn geval deed ik dit met woorden. Sommigen gaan bevestiging zoeken bij anderen (?¢‚ǨÀúGoh, die van mij zegt dit, doet ie van jou ook zo?'), ik deed het op deze manier.

Als je vriend nooit uit zichzelf laat blijken dat hij je waardeert, met (als je geluk hebt) met een half oor naar je verhalen luistert, je (te) vaak je verhalen/situaties moet herhalen, dat hij zijn vrienden belangrijker vindt, dat hij het eigenlijk niet uitmaakt of jij nou ben hem bent of een vriend. Of dat het geen donder uitmaakt hoe je er uit ziet, dat is leuk te horen zeg. Vervolgens gaat blijft hij nachten lang weg, naar allerlei housefeesten waar wél leuke, vrolijke, mooie mensen zijn.

Een dialoog tussen een onzeker meisje (we noemen haar voor het gemak C.) en haar inmiddels ex-vriend.

Ik: Vind je me leuk?

Hij: Heel leuk (dit was het antwoord voordat hij zich ergeren)

Hij: Ja (dit was het antwoord toen hij genoeg kreeg van het gezeur)

Ik: Waarom zijn we bij elkaar?

Hij: Omdat we zo goed bij elkaar passen (dit was het antwoord voordat hij zich ergeren)

Hij Daarom (dit was het antwoord toen hij genoeg kreeg van het gezeur)

Ik: Waarom passen we dan zo goed bij elkaar?

Hij: Omdat we elkaar aanvullen

Ik: Wat/waar vullen we elkaar dan in aan?

Hij: In alles

Weet je Jaspera, het besef komt heel soms om de deur gluren. Pasten we dan echt niet bij elkaar? Maar hij zei juist we wél bij elkaar pasten. Maar ja, toen het uit was zei hij wel dat hij dit enkel heeft gezegd toen Om Er Toch Nog Wat Van Te Maken.
Kan je vertellen dat dit echt pijn doet. Denk je toch dat iemand van je gehouden heeft, blijkt het niet waar te zijn, of deels dan niet waar. Ik zeg niet dat hij Niet van met gehouden heeft, maar ik geloof dat ik toch wel iets meer van hem gehouden heb dan hij van mij ?¢‚Ǩ¬¶.

Het lijkt me ook vreselijk hoor wanneer iemand continu bevestiging vraagt. Ik heb ook zo vaak gedacht ?¢‚ǨÀústel je nou eens voor dat jij zo'n vriend had, die de hele tijd zou vragen of je nog van hem houdt en waarom dan?' Ik zou er helemaal gek van worden, ik weet het ook, het is niet leuk om continu die bevestiging te geven.

Nou ja, beetje strooien met wetenschappelijke feiten kan ook geen kwaad.
Ik probeer alleen maar met dit artikel een beetje aan te geven dat we er niet alleen voor staan. Dat van hartverlammingen moeten we maar niet echt al te serieus nemen, wel serieus nemen natuurlijk, maar niet denken dat ons hart nu plots gaat verzakken ofzo. Tuurlijk niet! Daar zijn wij veel te sterk voor!!!!

Ziek van liefdesverdriet:

serieus probleem
Hevige verliefdheid is fantastisch. Ze geeft gelukzalige gevoelens, maar kan bij een verbroken relatie ook heftige ontwenningsverschijnselen veroorzaken. Wat er dan gebeurt, is te vergelijken met het plotseling en zonder hulpmiddelen moeten afkicken van een ernstige verslaving.