Hoi Claudette,

hier een reactie op je afgelopen 2 blogs. Ik moest stiekem wel lachen om je gevecht met de radio. Langs de lijn is een prima programma hoor, maar dat is mijn mening als sportfanaat zijnde . Maar alle gekheid op een stokje, muziek kan inderdaad een hoop gevoelens oproepen. Ik heb daar zelf ook last van. Zo hekel ik bijvoorbeeld het nummer Ain't no other man but you van Christina Aguilera. Toen mijn ex net die nieuwe jongen had ontmoet zag ik in haar msn-naam het zinnetje "just do your thing honey" staan. Het deed me zoveel pijn om te beseffen dat ik die "honey" niet meer was, maar dat daar nu iemand adners mee bedoeld werd, dat ik sindsdien ook naar de radio sprint om hem over te schakelen wanneer dat nummer gedraaid wordt.

Ik weet niet of het zo is dat je in het begin juist meer de rottige dingen uit je relatie herinnert. Bij mij is het namelijk ook precies andersom. Mijn ex en ik hadden op het einde van onze relatie echt heel erg vaak ruzie, maar het gekke is dat wanneer ik nu aan onze relatie terugdenk, ik alleen de mooie dingen voor me zie. Om aan die ruzies te denken moet ik serieus moeite doen. Dus je ziet, zo heel vreemd is het niet.

Dat je niet meer alles voor hem opzij zet geeft aan dat je op de goede weg bent. Heel goed van je dat je die afspraak gewoon een week hebt verzet! Zo laat je ook aan hem zien dat er met jou niet te spotten valt, dat je niet meer volledig afhankelijk van hem bent. Het beste zou volgens mij nog steeds zijn om helemaal geen contact te hebben, maar zoals anderen ook al gezegd hebben: je moet het doen zoals jij denkt dat het voor jou het beste werkt. Het werkt overigens ook goed om nieuwe vrienden te maken. Zij kunnen je gedachten toch weer wat van je ex afhalen en zo maak je het voor jezelf ook makkelijker om de periode dat je geen contact hebt met je ex door te komen. Ik heb zelf de positieve uitwerking van een nieuw persoon in je leven onlangs ook mogen ervaren. En ook al ontstaat er uiteindelijk geen hechte vriendschap uit, het helpt in ieder geval om je voor even op iemand anders te richten. Dat je dit soort nieuwe dingen in je leven direct wilt delen met je ex is heel normaal. Over dat onderwerp kun je ?ɬ©?ɬ©n dezer dagen nog wel een blogje van mij verwachten, want ik heb daar de laatste tijd ook veel mee te maken.

Het gesprek wat je hierboven hebt genoteerd zou ook zomaar een gesprek tussen mijn ex en mij kunnen zijn en niet alleen omdat de naam van mijn ex ook met een C begint. Zo ging het bij ons ook vaak. Het probleem bij ons was qua woordkeus alleen net het tegenovergestelde. Ik zei eigenlijk maar zeer sporadisch dat ik van haar hield. Dit heeft verschillende oorzaken. Ten eerste ben ik een stille jongen die niet veel zegt en ten tweede vind ik dat je dat niet te pas en te onpas moet zeggen. In de V.S. zijn ze helemaal doorgeslagen in het gebruik van de woorden "I love you". Mijn menig is dat je die woorden moet bewaren voor speciale gelegenheden. Ik zei het haar heus wel eens. ?É‚Ä??ɬ©n moment waarop ik dat zei zullen we zelfs nooit vergeten, zo speciaal was dat. Ik zei het alleen niet vaak genoeg volgens haar. Daarentegen zei ik wel vaak dat ze er leuk uit zag, ook heel vaak uit mezelf. Heel vaak kreeg ik dan echter een reactie als: "vind je dat ja? Vind ik niet, ik zie er vreselijk uit. Moet je die puist hier zien!" Dit soort complimenten wegen voor haar schijnbaar minder zwaar.

En wat jij ook zegt, als ze dan een keer boos op me was geworden omdat ik haar te weinig liet merken dat ik van haar hield of dat ik haar mooi vond en ik gaf haar vervolgens een compliment, dan is de reactie natuurlijk voorspelbaar: "ja, dat zeg je nu omdat je dat van mij moet zeggen." En wanneer die vragen van haar zich steeds sneller opvolgden, ging ze me waarschijnlijk ook steeds minder geloven.

Maar achteraf gezien heb ik wel spijt dat ik haar niet wat vaker heb gezegd hoe veel ik van haar hield. Ook al was dat moeilijk voor me als we net weer ruzie hadden gehad. Ik had me gewoon over mijn trots en frustratie heen moeten zetten, haar gewoon moeten vastpakken en zeggen: "schat, ik houd zo ontzetten veel van jou!" Wellicht was het dan allemaal anders afgelopen. Aan de andere kant bedenk ik me ook wel eens dat het misschien wel nooit genoeg zou zijn geweest. Dat ze altijd meer verlangde dan dat ik haar kon geven. En daarom zeg ik ook tegen jou: jij komt heus nog wel iemand tegen waarbij je niet eens de behoefte hebt om die vragen te stellen en om die aandacht te vragen. Iemand bij wie je dat gewoon allemaal weet, omdat je dat voelt. En wat mijn ex betreft, tja, misschien is die jongen waar ze nu verliefd op is wel die persoon. Het doet me in ieder geval pijn om te beseffen dat ik haar blijkbaar niet gelukkig kon maken, tenminste niet voor de rest van haar leven. Dat ik haar misschien te weinig complimenten gaf wil namelijk niet zeggen dat ik niet van haar hield, integendeel!

Claudette, jij wordt met de dag sterker, ga zo door!

groeten,
Jaspera

onzekerheid is n onderdeel van je zelfbeeld wat je weer reflecteert op n ander.Je gaat ervanuit dat het beeld dat jij van jezelf hebt ook het beeld is wat de ander over jou heeft.En daar ligt ook de oplossing.Denk eens na over hoe je jezelf ziet en waarom.
Als je toegeeft aan die onzekere gedachten en ze ook richting die ander gaat uiten dan haal je jezelf naar beneden.Je vraagt om bevestiging,iemand anders moet jou vertellen dat je lief;leuk;aantrekkelijk bent.Op die manier maak je jezelf toch lichtelijk ongeloofwaardig.Hoe kan 'n ander op jou bouwen als jijzelf niet eens zeker bent van je capaciteiten;charmes enz.
Niemand hoeft jou te vertellen dat je leuk bent..ik ga ervan uit dat je altijd je best doet en dat je waarschijnlijk heel leuk bent/kan zijn.Haal jezelf niet naar beneden maar leer iets van je eigen gevoelens want zoals jij je voelt zo voelt een ander zich ook..En als die ander jou geen complimentjes geeft dan geef je jezelf 'n compliment..voel je je steeds beter en dat ga je dan ook uitstralen.
Nog een dingetje..mannen zitten anders in elkaar..het zijn geen vrouwen!

Lieve Claudette, de gesprekken van hierboven zijn herkenbaar. Nu was dat bij mij in het begin nog niet zo. De eerste maanden had ik hier geen last van. Bij mij werd het door de situatie getriggerd.
Maar vanmorgen had ik mijn eerste gesprek bij de psych. Daar kwamen we natuurlijk op zelfvertrouwen. Het opvallende bij mij is dat ik genoeg zelfvertrouwen heb, behalve in een relatie.
De psycholoog zei: "Je bent continu op je hoede". En daar heeft hij een punt! Ik ben op mijn hoede, dus ook te gespannen, en reageer snel en heftig.
Ik ben nu aan het nadenken over vroeger, was ik thuis ook op mijn hoede?

Wat is dat vreselijk, om je te beseffen dat het te laat is...Natuurlijk probeer ik er een positieve draai aan te geven: dat het voor mijn ex en mij wellicht te laat is, maar niet voor mezelf! Als ik er nu niks aan doe, kan ik nooit een normale relatie aangaan. Ik moet eraan werken dat ik meer kan ontspannen, niet op mijn hoede ben.
Ach ja, allerlei dingen vallen achteraf gezien op zijn plaats. Nu maar zorgen dat de toekomst beter wordt!

Ja, ik zal me echt nog vreselijk rot gaan voelen als mijn ex beslist het geen kans te geven. En dan zal ik nog wel in de put terechtkomen. Maar ik weet wel dat ik daar doorheen ga komen.
En een deel van het afkicken heb ik al doorstaan. Ik hoef niet de overstap te maken van veel contact naar helemaal niet. Want de laatste weken had ik weinig contact met hem. Daarom zal het nog wel vreselijk zijn om te beseffen dat er ECHT geen hoop meer is...