Beste LDVD-ers,

ben ik weer, terug van even weg geweest, dacht dat het wel weer ging, maar No Way.....

Hier even een update/vervolg van de laatste periode.
Na wederom ettelijk vele frustraties en huilbuien verder wil ik er zo klaar mee zijn, met mijn dierbare ex.
Ik hak m'n vingers eraf als ik hem weer dreig terug te sms-en en gooi de telefoon uit het raam als hij belt, althans dat waren mijn voornemens.....

Twee weken geleden kwam mijn ex bij mij uithuilen omdat hij ruzie had met Het Mens over MIJ notabene(ZIJ: 12 jaar jonger dan ik ben, ambiteus, studeert geneeskunde, komt uit voorbeeldige familie, heeft veel vrienden, is muzikaal, ex en zij hebben dezelfde humor, ex en zij hebben dezelfde muziek+filmsmaak, blablabla).

Ik had hem te eten uitgenodigd (nadat ik eerder die week zijn uitnodiging had afgeslagen (goh, wat was ik sterk!), MAAR dat vond ik achteraf toch wel een beetje sneu voor hem...). Ik had heerlijk gekookt al zeg ik het zelf, maar goed, dat doet er niet toe. Het Mens (zijn nieuw vlam dus) kan dus het contact dat mijn ex en ik hebben niet aan. Ze schijnt mega-onzeker en jaloers te zijn. Op zich wel grappig (en een bere-interessant verhaal) natuurlijk maar naderhand zat ik niet meer zo te lachen.
Triest vond ik later ook nog eens dat Het Mens zo opgejut werd door de vriendin van een vriend van van mijn ex die tevens vriendin van de zus van Het Mens (volgt u het nog??). En dat mijn ex zich dit allemaal weer zo aantrekt en deze sores zonodig weer mij moet bespreken. Mijn hemel, wat een soap?¢‚Ǩ¬¶..Inderdaad, Goede Tijden/Slechte Tijden verbleekt hierbij!
En dan moeten jullie weten dat ik niet echt een type ben dat hier (tussen dit gedoe) tussen in wil staan, ik vind het vreselijk dit, ik word hier ook heel moe van. Ik zal er wel te oud voor zijn om de strijd met dit meisje (want dat is ze gewoon; een klein jong onzeker kind) aan te willen gaan. Ze mag mijn ex hebben, met een grote strik erom heen. Hiep-hoi, 1 ?¢‚Ǩ‚Äú 0 voor Het Mens?¢‚Ǩ¬¶.. Mijn ex heeft zijn jonge aanwinst dus wel een aantal keer duidelijk gemaakt (ook nog in mijn bijzijn via een sms, inderdaad ja; behoorlijk pijnlijk was dit) dat zij mij maar heeft te accepteren omdat IK Zo Dierbaar Voor Mijn Ex ben (Jezus....).

En nu weet je wel hoe dit soort dingen gaan verlopen; NU ben ik nog Oh Zo Dierbaar voor hem, maar als die tuttebel zo jaloers is zal dit toch een wig tussen mij en mijn ex, de O Zo Goede Vriendschap en zijn familie drijven. En uiteraard kiest men voor haar. En daar heb ik geen zin in, om NOG een keer gedumpt te worden. En het ergste vind ik wel dat door deze kleine doortrapte rattenkop het contact verbroken gaat worden. En dat wil ik niet?¢‚Ǩ¬¶.. Resultaat was wel van al dit gezeik dat ik die avond toen mij ex weg was heb ik een flink potje heb zitten janken.

Bleek dat ex nog had afgesproken met die vriend met die kletsgrage vriendin (die meid had tegen Het Mens gezegd dat het niet normaal was dat ex en ik nog met elaar omgingen). Daar word ik ook niet goed van, ik schijn er alleen voor te zijn om de gaten in mijn ex zijn agenda op te vullen, want langer dan 2 uur kan hij mijn aanwezigheid geloof ik niet verdragen. Altijd heeft hij nog een Vervolg-Afspraak, met zijn vriendjes. Ik heb hem hierop al eerder aangesproken maar hij ontkent dit (hoe kun je nou zoiets ontkennen terwijl het gewoon zo is, denk ik dan weer). De dagen daarop heb zo'n rugpijn gekregen daardoor heb ik echt een week helemaal shocking-klem-vast gezeten met m'n rug. Heb hierdoor ook niet kunnen sporten (hetgeen bij mij altijd goed werkt tegen piekeren). Veel gehuild om Ex, gedoe, Het Mens, Rugpijn, Eenzaamheid, Nooit-Meer-Aan-De-Man-Komen etc.

Nou goed, die avond nadat hij bij mij was geweest had hij dus met die vriend+vriendin in de kroeg had afgesproken en dat Het Mens daar later nog bij aanschoof MET haar twee zussen die als een soort van mediatoren fungeerden (???) om De Kwestie Claudette/Ex kwamen uitpraten. Hetgeen dus ook gebeurd is. En iedereen weer happie daarna was. Ja, nee het was voor Het Mens ook allemaal erg moeilijk hoor, legde mijn dierbare ex mij een paar dagen na die bewuste avond over de telefoon uit. SORRY???? EN IK DAN????

Maar Het Mens begreep het nu allemaal en accepteerde het (mij dus)ook allemaal, aldus mijn ex. (ttttttttttst, tuurlijk, die griet kiest eieren voor haar geld, Ja-en-Amen zal ze hebben gedacht).

Maar ik was met stomheid verslagen?¢‚Ǩ¬¶..Mijn ex én een ruzie uipraten?¢‚Ǩ¬¶..Dat deed ie dus nooit bij mij. Neeeeeeeeeeeee, bij mij koos hij voor de makkelijke weg, te weten; of weglopen (een week lang, om onbeperkt te kunnen blowen bij vrienden) of gewoon z'n moel stijf dichthouden en maar zuchten en steunen & kreunen dat IK zo lastig was, dat IK zoveel aandacht vroeg, dat IK zo gestoord was?¢‚Ǩ¬¶..Maar kennelijk is deze trut zo HOT dat hij dit er zelfs wel voor over heeft: een ruzie in familiekring (!) uitpraten. Walgelijk.

Toen heb ik hem aan de telefoon duidelijk gemaakt dat dit echt niet meer zo ging, dat ik nu echt rust nodig had, dat ik dit (mega-rugpijn + huilbuien) door ons contact niet waard vond. Hij begreep er (uiteraard?) niets van en wil Gewoon Heel Goede Vrienden blijven omdat ik Oh Zo Dierbaar voor hem ben. Ik heb gezegd dat hij zijn energie beter in die trol kan steken en niet in mij. Na een paar keer sputteren ging hij akkoord (ach, wat een lekker makkelijk type is het toch).Die nacht weer geen oog dichtgedaan wegens die klote-rug.

Die dag daarop mijn ex-schoonmoeder hier nog over gesproken, vreesde nl. zo erg dat Het Mens tussen haar en mij in zou komen te staan. Ik zou die dag daarvoor eigenlijk op bezoek gaan bij haar. Maar door al dit gezeik en dat mijn rug helemaal vastzat had ik hier uiteraard geen trek in. Ze reageerde heel lief en superbegripvol. Ze schrok ervan dat Het Mens de nieuwe date van mijn ex is (mede gezien haar jonge leeftijd en tja.... eigenlijk gezien alles). Mijn ex had wel die week tegen haar gezegd dat hij Iemand Zag maar de naam wilde hij nog niet vrijgeven. Omdat ik er erg mee zat en nu eindelijk tegen haar kon vertellen ('zeg maar wie het is, ik vertel het echt niet door') want ik moest het ook de hele tijd tegen haar verzwijgen van mijn Ex, daardoor viel er nu ook wel een last van m'n schouders moet ik eerlijk zeggen. Zij kent mijn ex natuurlijk ook als geen ander en ze zei ook al dat hij duidelijk in tweestrijd zit. Ze had me beloofd dat Het Mens niet tussen ons in zou komen omdat M. zo jaloers is. 'Daar heb ik geen boodschap aan' was haar reactie.

Om dit traject helemaal maar goed af te sluiten had ik een dag daarna een brief van zes kantjes naar mijn ex gestuurd (die ik fijn ouderwets op de post gedaan, om de spanning wat op te bouwen, en e-mail leest hij toch niet dus een postbrief werkt dan nog het beste) waarin ik hem echt niet bespaard heb. De inhoud van deze brief komt er op neer dat ik er klaar mee ben mezelf ongelukkig (en dat kan variëren van depri tot pijnlijke stijve rug) te voelen wanneer ik hem had gezien terwijl ik mijn ogen toch best redelijk goed bezig was en dat ik geen meerwaarde in onze 'Vriendschap' zag. En dat ik nu echt de tijd + rust moet krijgen om de relatiebreuk te verwerken alvorens we over een vriendschap kunnen praten. Ben ook eerlijk geweest om te melden dat ik niet weet of wij ?ɬºberhaupt wel vrienden kunnen zijn...Ik zie weinig ingrediënten voor een vriendschap tussen ons namelijk?¢‚Ǩ¬¶nou ja de tijd zal het wel leren dan (of juist niet). Ook het Je-Bent-Voor-Mij-Zo-Dierbaar-verhaal (hetgeen hij dus continu smst wanneer we ruzie/woorden hebben), Schoonouders, Houden Van, Acceptatie, Verwerkingsproces, Het Mens, Zijn onge?ɬØnteresseerde houding in mijn leven, Gaten vullen in zijn agenda....you name it... Alles heb ik opgeschreven/van me af geschreven. En tussen de regels door heb ik hem ook nog flink verrot gescholden.Tja.....Het luchtte goed op, ik heb er geen spijt van dat ik de brief op de bus heb gedaan. Het voelde een beetje als een Exitgesprek (in monoloogvorm, dat dan wel).

En nou moet ik echt hard m'n best gaan doen om nu eindelijk te gaan inzien wat voor 'n onbenullig stuk vreten mijn ex is en dat Het Mens maar flink ongelukkig met hem mag worden.

01.01.2007 is hiervoor een mooie deadline. Dacht ik. Verleden week toch weer contact gehad. Ik kan niet tegen ruzie. Waarom gaat het nou niet normaal?? Waarom kan ik hem/het nou niet loslaten? Waarom kan ik niet accepteren dat het over is, dat hij een ander heeft en echt niet terugkomt bij mij....

Uiteraard (zucht)was hij weer superbegripvol wegens deze actie van mij 'Ik ken je toch' en 'Ik begrijp het wel' en 'Ik had er niet over moeten beginnen, over de ruzie tussen M. en mij'. etc.

Weet je, als ik dit nu zo allemaal terug lees, denk ik (net zoals jullie); JEEEEEEEEEE WAAR BEN JE MEE BEZIG? Ieder lijntje hou ik open voor contact. Ex-schoonouders, ex-schoonfamilie, ex, noem het maar op. En de ellende is: Ik krijg dus ook alle informatie, hetgeen mij weer heel erg ziek maakt.

Die week daarop ben ik nog met mijn ex-schoonmoeder naar de film geweest, maar de sfeer was gespannen te noemen. Ze had er dus duidelijk moeite mee, met het gedoe tussen mij, mijn ex en nieuwbakken Schoondochter. Ik wist dat dit ging gebeuren ondanks haar lieve woorden een paar dagen daarvoor, en ze had het dus ook al doorverteld..... Zij ziet haar oogappeltje ook het liefst gelukkig en vooral Compleet (= incl. vriendin).
Zo denkt die familie nu eenmaal. Het zijn schatten hoor, maar hechten vrij weinig waarde aan principes.....

Kappen met die handel, ten minste een half jaar GEEN contact, ook niet met die ex-schhonfamlie! Dat is de enige oplossing.

Maar waarom als ik het allemaal zo goed weet, waarom doe ik het dan niet..........?