Voel me nog slechter nu maar toch blij dat ik de waarheid weet.
Gisteren via een omweg ben ik dingen te weten gekomen
over dat vriendje die hij me jaren verzwegen heeft..
Nogthans banale dingen maar hij loog er toch maar mooi over.

Meer en meer begin ik te geloven dat satan rules the world.
Wat mooi is wordt vernietigd.
Wat lief is wordt afgestraft.

Wat doe ik hier?
Waarom belandde ik temidden in deze hel die de wereld is?
Ik zou er geen traan om laten als het morgen afgelopen zou zijn.

Niets is wat het lijkt,
als iets te mooi lijkt dan is het dat meestal ook.

Liefde is,eigenbelang
, illusie
,een huis gebouwd op wankele fundamenten
, mooie woorden
kortom show en cinema.

Ok er bestaan hier en daar wel enkele oprechte liefdes
maar alles is eindig en dat is de tragiek van het leven..

Vandaag bladerde ik mijn agenda eens door
waar ik af en toe een korte krabbel in neerpen.
En ik merk dat de klad er al een hele tijd inzat in
wat wij hadden.
Die stiltes van hem dat zei eigenlijk al veel.
En ten einde raad smste ik dan dat het uit was,
dat we elkaar beter niet meer zien.
Maar in mijn hart hoopte ik dan altijd dat het weer goed zou komen.

Ik vond het niet kunnen die stiltes.
Dat getuigde al van een zekere onverschilligheid.
Hoewel ik natuurlijk niet kan weten wat er echt in zijn hoofd omging.

Dus die avond smste ik dat het uit was ,met tranen in de ogen weliswaar,

Ik kan niets doen.
Niets meer dan het gewoon te ondergaan.
Hoop ben ik aan t'verliezen nu.
Het enige wat ik nog kan doen
is hem met rust te laten.
Als ik hem daarmee een laatste plezier kan doen..
Maar ik verloor wel wat ik lief had .
Ik heb niets meer te winnen
en niets te verliezen
zelfs het leven niet..
Dus ik leef er maar op los nu
niets doet er nog toe.

''Life is a lemon and I want my money back''

(mooie tekst van Meat Loaf)

Ik begin nu wel door te krijgen dat hij niet meer terugkomt....
Ik kan dus maar beter met iets nieuws beginnen..

''Wanneer je van hem houdt, laat hem zijn vrijheid.
Wanneer hij terugkomt, is dit omdat hij je nooit is vergeten.
Wannner hij niet terugkomt,vergeet hem.''

Het is nu inmiddels al 2 weken doodse stilte
van zijn kant...
Het verbaast me: al 2 weken en t'is net of het pas gisteren
is gebeurd,
zo intens voelt dat nog aan.

Ik vraag mij af hoelang dat eigenlijk duurt dat ellendige gevoel
na een breuk.
Zal waarschijnlijk voor ieder verschillend zijn
en het hangt ervan af hoeveel men in de relatie 'geinvesteerd' heeft.
Welke plaats ze innam in je leven,
welk belang je eraan hechtte.
Ik vind het vreemd.
Je beleeft leuke dingen met elkaar en dan ineens
pats boem, en het is net of het heeft nooit bestaan
want je hoort of ziet niets meer van de persoon