Het is nu inmiddels al 2 weken doodse stilte
van zijn kant...
Het verbaast me: al 2 weken en t'is net of het pas gisteren
is gebeurd,
zo intens voelt dat nog aan.
Ik vraag mij af hoelang dat eigenlijk duurt dat ellendige gevoel
na een breuk.
Zal waarschijnlijk voor ieder verschillend zijn
en het hangt ervan af hoeveel men in de relatie 'geinvesteerd' heeft.
Welke plaats ze innam in je leven,
welk belang je eraan hechtte.
Ik vind het vreemd.
Je beleeft leuke dingen met elkaar en dan ineens
pats boem, en het is net of het heeft nooit bestaan
want je hoort of ziet niets meer van de persoon
met wie je eens alles gedeelt hebt..
Er blijft niets meer van over..
Hoe kan dat nu..?
Men kan toch niet ontkennen dat het leuk en mooi is geweest
want anders zouden we niet samen iets gehad hebben.
Dat schepte toch een band?
En dan daarna zo helemaal niets meer van zich laten horen...
Is er dan geen respect meer?
Zelfs al had hij iemand anders,had hij toch nog gewoon vrienden met me
kunnen blijven?
Ah al dat gepieker brengt hem niet terug maar het lucht wel op.
Gewoon afwachten wat de tijd brengt
maar hard is het wel.
'Matters of the heart are hard.'
Gemis
Vreemd is dat inderdaad, elkaar van de een op de andere niet meer zien, spreken, voelen etc., gewoon niets meer. Het breekt mijn hard elke dag op nieuw. En net als jij vind ik 's ochtends opstaan het allermoeilijkste. Ik vraag me dan af hoe ik de dag door moet komen. In de loop van de ochtend gaat het wel weer, maar de ochtenden en weekenden blijven zwaar en het gemis het grootst.
Ik wens je heel veel sterkte in deze moelijke tijd.
Groetjes, Liezzie