Ondanks alle waarschuwingen en ervaringen van mede ldvd-ers, probeer ik toch met alle macht vrienden te blijven met mijn voormalig liefje. Mijn situatie is wat anders als de meeste hier, durf het niet goed uit te leggen (bang voor de reacties), maar het verdriet wat ik heb is er niet minder om en ik heb dezelfde gevoelens van verdriet, woede en verlatenheid als ieder ander hier.

Wat is het toch ellendig om te voelen dat je overbodig bent geworden voor een ander. Zij heeft een nieuwe liefde - en dat is mooi - maar tegelijkertijd besef ik dat niet meer zal delen in haar gevoelens, haar angsten, haar demonen, haar leven. Dat heb ik de afgelopen 4 jaar mogen doen en nu is het voorbij. Ze heeft iemand anders waarmee ze alles deelt. Ik voel me aan kant gezet.

Vanmiddag een afspraak met haar. Even koffie drinken of een ijsje.
No-contact is geen optie voor mij. De relatie ligt gecompliceerd.
Vrienden blijven is de enige optie. Dat willen we ook allebei, maar het is zwaar. De laatste dagen lijkt het beter te gaan met mij, maar misschien komt dit door het vooruitzicht van het geplande afspraakje. Of hou ik mezelf voor de gek? Ik weet dat ze onvoorwaardelijk voor iemand anders heeft gekozen. Een weg terug is er niet.

goedemorgen ... nou ja, laat dat goede maar weg!
Nu zit ik weer als een hopeloos gevalletje te wachten op een replytje op een mail die ik gisteren geschreven heb. Als ik voor iedere keer dat ik de mail check een eurocent zou krijgen ...

Behalve de gebruikelijke emoties , ben ik ook nog enorm rusteloos. ik kan mijn benen niet stil houden en loop maar wat te ijsberen, dan weet zitten en wiebelen... herkenbaar?

man o man, wat voel ik me k#t.
Soms denk ik dat het wel beter gaat, maar vanmorgen is het weer he-le-maal mis met mij.
Ik zit op mijn werk en zou iets moeten doen, maar kan alleen maar aan haar denken.
Boosheid en verdriet strijden om mijn aandacht!
Hoelang duurt dit nog?

Ik voel me in de steek gelaten !
Ze heeft een nieuwe relatie, en dat mag, want ze was niet "van mij".
Maar ze was wel mijn beste vriend, en toen ze mij nodig had, stond ik altijd voor haar klaar. En ik was haar beste vriend.
Nu heeft ze een vriendje en uiteraard wil ze graag zoveel mogelijk bij hem zijn.
Maar ik ben mijn beste vriend kwijt. We hadden geen geheimen voor elkaar, wisten alles van elkaar en gingen heel veel met elkaar om .
Nu resten enkel nog wat smsjes en korte mailtjes.
Ik voel me in de steek gelaten !