Logisch dat zo'n afspraak spanningen oproept, maar je bent er heel duidelijk in , zoals je het schrijft . Terugval dat kun je toch niet van te voren voorspellen , misschien voel je je juist beter , wie zal het zeggen...

hoe dan ook toch een fijne middag gewenst

nou ja zeg!
Nu heeft een collega me weten te triggeren en zit ik hier zachtjes te janken. En dat 1 kwartier voordat ik een afspraakje met haar heb. Had ik me voorgenomen om de ontmoeting sterk en vrolijk tegenmoet te gaan, valt dat even in het water zeg. Ben bang dat ik dadelijk weer mijn hele hart bij haar uitstort ... zucht!

Door dit contact toch toe te laten, nu je eigenlijk nog steeds niets liever wilt dan haar, ben ik bang dat je je vast houdt aan een strohalm. Zoals je zelf al zegt, het gaat beter.... benoemd ook gelijk dat je stiekem denkt dat het komt doordat je in het vooruitzicht had vandaag een afspraak met haar te hebben. Waak ervoor jezelf niet voor de gek te houden, want uiteindelijk heb je jezelf ermee en zal het verwerkingproces alleen maar langer duren.

Hou jezelf niet voor de gek, stel jezelf de vraag of je dit doet om je maar vast te houden aan iets dat niet meer is. Het aller eerste antwoord dat in je opkomt is de juiste. Anticipeer op dat antwoord en maak de (voor jouw gevoel) juiste keuze. Kies voor jezelf. Hoe simpel dat ook mag klinken, niets is voor altijd, dus ook dit verdriet niet. Succes!